Στις 22 Ιουλίου 2011 ο Ολυμπιακός ανακοίνωνε την απόκτηση του Κάιλ Χάινς. Ενός φόργουορντ-σέντερ με ύψος στο 1.98μ. ο οποίος προέρχονταν από μια εξαιρετική σεζόν στο γερμανικό πρωτάθλημα με τη φανέλα της Μπάμπεργκ. Τα (κακόβουλα) σχόλια που ακούστηκαν εκείνη την περίοδο για τη συγκεκριμένη επιλογή (ελέω και... λιτότητας) δεν ήταν και λίγα: «Μα καλά, σέντερ που δεν φτάνει τα δύο μέτρα;» ήταν η απορία που υπήρχε στα χείλη των περισσότερων οπαδών του Ολυμπιακού. 

Πριν από λίγα 24ωρα είχα γράψει ότι είναι πολύ δύσκολο να καλυφθεί το κενό του Τζόι Ντόρσεϊ. Ήταν ο παίκτης που είχε «δέσει» όλη την άμυνα της ομάδας, ενώ στην επίθεση είχε συγκεκριμένο ρόλο τελειώνοντας τις περισσότερες φάσεις με το γνωστό dive in (σ.σ. πάσα πίσω από την πλάτη της άμυνας, με τον ψηλό να έχει φάτσα το καλάθι για το alley oop) ύστερα από τις γνωστές ασίστ (κυρίως) του Σπανούλη.

Κακά τα ψέμματα. Εκείνος που άλλαξε όλο το προφίλ του Ολυμπιακού την περασμένη σεζόν δεν ήταν άλλον από τον Τζόι Ντόρσεϊ. Αν και πήγε στους «ερυθρόλευκους» ως... ξυλοκόπος, κατάφερε να βρει ρόλο στην ομάδα και να βοηθήσει τα μέγιστα προκειμένου να φτάσουν μέχρι την κατάκτηση του νταμπλ (Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα).

Από όποια οπτική γωνία και αν δει κάποιος το πρώτο ντέρμπι της σεζόν μεταξύ Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, όπως και αν το ερμηνεύσει, πιθανόν να καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα. Ο Ολυμπιακός απέκτησε αυτό που του έλειπε τα προηγούμενα χρόνια. Όπερ και σημαίνει τον αέρα του πρωταθλητή!

Πολλά ακούστηκαν μετά το παιχνίδι του Ολυμπιακού στην Πόλη και την βαριά ήττα από την Αναντολού Εφές. Για την -ομολογουμένως- κακή άμυνα, τα λάθη στην επίθεση, τον ανύπαρκτο Ντόρσεϊ, το άσχημο διάβασμα του Μπαρτζώκα, την έλλειψη διάθεσης κ.ο.κ. 

Το να γράψουμε και να πούμε ότι ο Μπαρτζώκας είναι καλός προπονητής έχοντας αφήσει έργο όπου και αν δούλεψε στο παρελθόν, θεωρώ ότι είναι περιττό. Τόσο τα αποτελέσματα, όσο και η εικόνα που παρουσίαζε η εκάστοτε ομάδα του (είτε ήταν η Ολύμπια Λάρισας, είτε το Μαρούσι, είτε ο Πανιώνιος), μιλούσαν από... μόνα τους.