Μεγάλο το ρίσκο με Πάουελ

Πριν από λίγα 24ωρα είχα γράψει ότι είναι πολύ δύσκολο να καλυφθεί το κενό του Τζόι Ντόρσεϊ. Ήταν ο παίκτης που είχε «δέσει» όλη την άμυνα της ομάδας, ενώ στην επίθεση είχε συγκεκριμένο ρόλο τελειώνοντας τις περισσότερες φάσεις με το γνωστό dive in (σ.σ. πάσα πίσω από την πλάτη της άμυνας, με τον ψηλό να έχει φάτσα το καλάθι για το alley oop) ύστερα από τις γνωστές ασίστ (κυρίως) του Σπανούλη.

 

Το πρωί της Παρασκευής (2/11) επισημοποιήθηκε το σούσουρο των τελευταίων ημερών που ήθελε τον Ολυμπιακό να βρίσκεται πολύ κοντά στην απόκτηση του Τζος Πάουελ, ο οποίος πέρασε έξι χρόνια από το ΝΒΑ έχοντας κατακτήσει και δύο πρωταθλήματα στο πλάι του Κόμπι Μπράιαντ με τους Λος Άντζελες Λέικερς.

Σίγουρα στο άκουσμα του ονόματός του δεν προκαλείται ντελίριο ενθουσιασμού, αλλά ούτε και γεμίζει με αισιοδοξία η επόμενη μέρα για τη φροντ λάιν του Ολυμπιακού. Ίσως το όνομα του Ίκε Ντιόγου να έκανε μεγαλύτερο «γκελ» στους φίλους της ομάδας, αλλά οι αμυντικές του αδυναμίες δεν μπορούσαν να ισοσταθμιστούν με την επιθετική του συνεισφορά. Ο Μπαρτζώκας έψαχνε αρχής εξαρχής έναν παίκτη ο οποίος να έχει πρώτα το μυαλό του στην άμυνα, να διαθέτει αθλητικά προσόντα και να είναι καλός ριμπάουντερ. Λίγο πολύ να ήταν μια «κόπια» του Ντόρσεϊ, χωρίς όμως τον... προβληματικό του (όπως αποδείχθηκε) χαρακτήρα.

Ο Τζος Πάουελ ναι μεν διαθέτει τα περισσότερα χαρακτηριστικά που έψαχνε ο προπονητής των «ερυθρολεύκων» αλλά τα scouting reports που τον συνοδεύουν σε συνδυασμό με την καθοδική του πορεία τα τελευταία χρόνια, προκαλούν και πολλά ερωτηματικά. Ναι μεν είναι αλτικός, αρκετά δυνατός, πηδάει στα ριμπάουντς, «κυνηγάει» όλες τις φάσεις ψηλά, αλλά δεν πρόκειται να προσφέρει τις τάπες του Χάινς.

Παράλληλα έχει αδυναμία και στα κλεψίματα, αφού δεν μπορεί να παίξει άμυνα (και) χαμηλά όπως ο Ντόρσεϊ. Στην επίθεση διαθέτει καλό σουτ από μέση απόσταση, μπορεί να τελειώσει φάσεις με κάρφωμα, ενώ λόγω των αθλητικών του προσόντων μπορεί άνετα να ακολουθήσει τον αιφνιδιασμό. Όμως το μεγάλο του πρόβλημα είναι τα φάουλ.

Μπορεί να φορτωθεί γρήγορα με φάουλ και να αναγκαστεί να κάτσει για αρκετή ώρα στον πάγκο, ενώ στην επίθεση δύσκολα θα τον δούμε να παίζει με πλάτη. Καλύτερα από τον Ντόρσεϊ, αλλά όχι και ο ιδανικός γι’ αυτήν την δουλειά. Η μεγάλη του αδυναμία στην άμυνα είναι το γεγονός ότι δέχεται εύκολα προσποιήσεις δίνοντας το δικαίωμα στον παίκτη που μαρκάρει να... σκοράρει εύκολα.

Last but not least η... αποχή του τον τελευταίο καιρό, αφού έχει να παίξει σοβαρό μπάσκετ εδώ και ενάμιση χρόνο. Συγκεκριμένα πήρε μέρος στα πρωτάθλημα της Κίνας και του Πουέρτο και μάλιστα σε ομάδες που προσπαθούσαν να... σωθούν! Πρόσφατα «κόπηκε» από τους Σαν Αντόνιο Σπερς αφού θεώρησαν ότι δεν μπορεί να ενισχύσει μια ομάδα του ΝΒΑ, έστω και ως 12ος παίκτης.

Όσο να ‘ναι όλα αυτά προκαλούν αρκετά ερωτηματικά και γεμίζουν με μεγάλο ρίσκο την επιλογή του Τζος Πάουελ. Μένει να το δούμε και στο παρκέ...