Κάρι και Φώτσης έκαναν τη διαφορά

Κόντρα στη λογική και στις πιθανότητες, που έδιναν στον Παναθηναϊκό τον τίτλο του αδιαφιλονίκητου φαβορί στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, πάλι καλά που άντεξε για ένα ημίχρονο.

Αυτό το διάστημα ήταν άλλωστε που άξιζε στον 39ο τελικό. Γιατί η συνέχεια ήταν οδυνηρή για τον Άρη και αποθεωτική για τον Παναθηναϊκό. Το κρυφό όνειρο των «κίτρινων» γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος μέσα σε ένα δεκάλεπτο. Τόσο χρειάστηκαν οι νταμπλούχοι για να εξαφανίσουν κάθε ανησυχία. Προφανώς ξαφνιάστηκαν από την αντίδραση και την καλή παρουσία του Άρη στο α΄ ημίχρονο.

Οι προσδοκίες για μία αμφίρροπη συνέχεια, αλλά και το ενδεχόμενο της έκπληξης, αποδείχθηκαν ψευδαισθήσεις. Το καταιγιστικό τρίτο δεκάλεπτο του Παναθηναϊκού υποχρέωσε τον Άρη να πετάξει λευκή πετσέτα και να μείνει από δυνάμεις. Η άμυνα των «πρασίνων» έπνιξε τις ελπίδες των Θεσσαλονικέων και το 15-0 στο πρώτο τετράλεπτο με τις «βόμβες» των Φώτση, Κάρι, έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Ο Παναθηναϊκός ανέβασε ταχύτητα και το 35-7 της τρίτης περιόδου τα λέει όλα.
Το επιθετικό κρεσέντο της ομάδας του Αργύρη Πεδουλάκη στο β΄ ημίχρονο (με 13/25 τρίποντα συνολικα) και σε συνδυασμό με την ασφυκτική πίεση στην άμυνα, αφαίρεσαν κάθε ενδιαφέρον. Ο Αντώνης Φώτσης και ο Ραμέλ Κάρι ήταν αυτοί που κατέστρεψαν τα σχέδιια ων αντιοπάλων στο ξεκίνημα του β΄ημιχρόνου και έδειξαν το δρόμο προς την "κούπα". Το «μπλακ άουτ» του Άρη στο διάστημα αυτό με τους 13 πόντους που πέτυχε, έφτασε τη διαφορά στα ύψη και παρά λίγο να δημιουργηθεί και νέο ρεκόρ σε τελικό, μετά το 110-70 του Άρη επί του Πανελληνίου το 1987.
Ο Παναθηναϊκός διατήρησε τα κεκτημένα, ο Πεδουλάκης κέρδισε τον τρίτο τίτλο του και η ΕΟΚ έμεινε ικανοποιημένη σε γενικές γραμμές που τελείωσε ομαλά ο τελικός στο κατάμεστο γήπεδο του Ηρακλείου χωρίς τις ασχήμιες των προηγούμενων τελικών.