Αθάνατο ελληνικό θράσος!


Η Ελλάδα πήρε τη συμμετοχή της στο Μουντομπάσκετ, έγινε και η κλήρωση (που πέρασε στα ψιλά σήμερα στα πρωτοσέλιδα γιατί προφανώς δεν είναι τοσο πιασιάρικη όσο το σκηνικό που στήθηκε με την wild card) και το ερώτημα, μετά τα όσα έγιναν, είναι: Άραγε σε μία επιτυχία της Εθνικής ομάδας το καλοκαίρι στην Ισπανία, όλοι αυτοί οι όψιμοι ηθικολόγοι θα πανηγυρίζουν τότε ή θα λυπούνται θεωρώντας ανήθικη τη διάκριση;

Προφανώς θα περιμένουν ν’  αποτύχει για να ξιφουλκήσουν πάλι ύστερα από εφτά μήνες. Να ξαναθυμηθούν τη wild card και να στοχοποιήσουν τον Βασιλακόπουλο.
Η Εθνική ομάδα έπαψε να αγωνιά για το μέλλον της και τις επιπτώσεις που θα είχε ενδεχόμενη απομόνωσή της από τις μεγάλες διοργανώσεις. Σκέφτεται πλέον το νέο μεγάλο της ραντεβού. Να παρουσιαστεί στο Μουντομπάσκετ αντάξια των προσδοκιών και να γυρίσει τις πλάτες στις Κασσάνδρες. Γιατί αυτό που συνέβη τις τελευταίες μέρες, ήταν λαϊκισμός αισχίστου είδους, με στόχο να την πλήξει.
Όλοι θέλουν η Ελλάδα να ξεπλύνει το όνομά της στο εξωτερικό και από τριτοκοσμική χώρα να την αναγνωρίσουν σαν δύναμη που αναπτύσσεται και διατηρεί το «αθάνατο ελληνικό μεγαλείο» της.
Το θέμα όμως είναι ότι στο εσωτερικό το «αθάνατο ελληνικό μεγαλείο» έχει μετατραπεί σε «αθάνατο ελληνικό … θράσος».
Για όλους είναι τιμή η εθνική ομάδα της χώρας τους να συμμετέχει σε παγκόσμιες διοργανώσεις και ακόμη περισσότερο όταν φέρνει και τις ανάλογες διακρίσεις.
Στην Ελλάδα δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία (όπως γίνεται άλλωστε απ΄ όλες τις παγκόσμιες Ομοσπονδίες) να ξαναλάμψει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του μπάσκετ και όλοι άρχισαν ξαφνικά να γκρινιάζουν ενορχηστρωμένα. Ξαφνικά προέκυψε μέγα πρόβλημα για την Ελλάδα η αξία της wild card και το μπάσκετ.
Ακόμη και υποκινούμενοι πολιτικοί, έκαναν ερωτήσεις επί ερωτήσεων στη Βουλή για την πηγή των χρημάτων που δόθηκαν στη FIBA για την περιβόητη «wild card».
Εσείς κύριοι με τις απορίες θέλετε τώρα να δείξετε την εντιμότητά σας και το ειλικρινές ενδιαφέρον για την οικονομία. Τώρα που τα πράγματα είναι διάφανα και βλέπεις μέχρι κάτω το βυθό (έστω κι η FIBA παραμένει υπόλογη για τον άκομψο τρόπο που χειρίστηκε το θέμα αυτό). Η ιδιωτική πρωτοβουλία καθάρισε πάλι. Αυτή χρηματοδοτεί. Πείτε την και Eurobank αν θέλετε, που είναι άλλωστε και ο μεγάλος χορηγός της Εθνικής ομάδας, εδώ και 10 χρόνια. Μη φοβάστε. Δεν κατασπαταλάται το δημόσιο χρήμα σε καιρούς χαλεπούς, καιρούς που εσείς οι ίδιοι φροντίσατε να φέρετε. 

Αλήθεια που ήταν η κοινωνική σας ευαισθησία το 2004 ή όταν η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΡΤ πρόσφερε τριπλάσια προσφορά από το συνδρομητικό κανάλι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό για ν’ αποκτήσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα.
Η καχυποψία και οι μικροπολιτικές αποδεικνύουν ότι σαν επιχειρηματίες θα πιάνατε πάτο. Γιατί οι έξυπνοι πληρώνουν όταν η ευκαιρία είναι επένδυση. Τα χρήματα της απόκτησης της wild card για μια εμπορική ομάδα όπως είναι η Εθνική μπάσκετ, θα γυρίσουν πίσω πολλαπλασιασμένα σαν έσοδα από διαφημίσεις και χορηγίες. Ενώ η αποχώρηση μακροπρόθεσμα θα μας έβγαινε ακριβότερη. Είναι επένδυση.

Και ναι, όταν συμμετέχεις σε πλειστηριασμό πληρώνεις για να μην χάσεις την ευκαιρία και αυτός που παίρνει το τελευταίο κομμάτι το παίρνει κοψοχρονιά! Γι’ αυτό εμείς πληρώσαμε περισσότερα από τη Φινλανδία, και λιγότερα από την Τουρκία ή την Ιταλία ή και το Κατάρ που πρόσφερε 2,5 εκατομμύρια. «Αθάνατος Ελληνικός Παραλογισμός».
Κι όμως με λίγη νηφαλιότητα θα μπορούσαν να σταθμιστούν ένα σωρό επιχειρήματα που εξουδετερώνουν τις «κορώνες» της παραπληροφόρησης. Η FIBA είτε με την τωρινή διαδικασία, είτε με τη διοργάνωση ενός τουρνουά για την πρόκριση των τεσσάρων ομάδων, πάλι κερδισμένη θα έβγαινε με το ποσό που θα εισέπραττε από τη χώρα που θα ήθελε ν’ αναλάβει τη διοργάνωση. Κι αν η Ελλάδα έχανε το Μουντομπάσκετ, θα ξόδευε περισσότερα χρήματα από τη σειρά των αγώνων που θα έδινε για να προκριθεί στο Ευρωμπάσκετ του 2015. Ενώ τώρα έχει εξασφαλισμένη τη συμμετοχή της.
Ο φαρισαϊσμός και η υποκρισία στην προκειμένη περίπτωση ενοχλούν, γιατί από τον Οκτώβριο όλοι γνώριζαν τους όρους του παιχνιδιού που επέβαλε με άκομψο τρόπο η FIBA.
Γιατί δεν έβγαιναν τότε όλοι αυτοί οι υποστηρικτές της ηθικής να κατακεραυνώσουν τον Βασιλακόπουλο που είχε δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι «θα δώσουμε τη μάχη για να πάρουμε την μία από τις τέσσερις κάρτες».  
Τώρα ανακάλυψαν την ανηθικότητα; Η εξήγηση όμως είναι απλή. Υπολόγιζαν ότι αριστίδην η Ελλάδα δεν θα περνούσε και περίμεναν την τελικό αποτέλεσμα για να μιλήσουν για παταγώδη αποτυχία του Βασιλακόπουλου. Όταν το κλίμα αναστράφηκε τις τελευταίες μέρες κι έγινε ευνοϊκό για την Ελλάδα, ξεκίνησε η ενορχηστρωμένη παραπληροφόρηση και η υψηλή κριτική.

Χωρίς αποδείξεις, χωρίς στοιχεία, χωρίς ίχνος σεβασμού απέναντι σε ό, τι καλύτερο έχει να επιδείξει η χώρα στον αθλητισμό σε εθνικό επίπεδο,
Όσο για το περίφημο «η Ελλάδα γίνεται μια γροθιά στα δύσκολα». Ναι. Όσο διαρκεί η προσπάθεια, όλοι είναι μια γροθιά. Μόλις ολοκληρωθεί η προσπάθεια και ξεχωρίσει ένας, (εδώ ο Βασιλακόπουλος), του δίνουμε γροθιά! Οι προσωπικές αντιζηλίες και οι μικρότητες εκδηλώνονται με προσωπικές επιθέσεις και αμέσως την επόμενη μέρα! Η προσφορά του ενός δεν αναγνωρίζεται ποτέ γιατί « η Ελλάδα τελικά είναι όντως μία γροθιά».
Και παρασύρονται και οι οπαδοί στη γροθιά. Φανατισμένοι και αναμασώντας αυτά που ακούν αποκτούν διαστρεβλωμένη άποψη. Άποψη που την εκφράζουν ως ειδήμονες επί του θέματος. Άραγε τα ίδια θα έλεγαν αν η wild cart αφορούσε την ομάδα τους; Αλλά φαντάζομαι και τότε μια γροθιά θα ήταν και θα παπαγάλιζαν συνθήματα από τις οπαδικές φυλλάδες που αποθεώνουν την ομάδα τους, αλλά μετά από εκεί το χάος. Ακόμη κι όταν πρόκειται για την Εθνική, όπου οι παίκτες παίζουν για το γόητρο της χώρας τους. Που  αποδεικνύουν ότι το «αθάνατο ελληνικό μεγαλείο» υπάρχει και ότι όταν εκπροσωπούν τη χώρα και τον πολιτισμό της, δεν ανήκουν σε ομάδες αλλά γίνονται μια «γροθιά» απέναντι στους Άλλους.