Ο αθόρυβος Γκατζούλης και ο τυχερός Κατσίβελης

Η επιστροφή του Ολυμπιακού από το Λονδίνο, συνέπεσε με την ημέρα της περυσινής κατάκτησης του τίτλου στην Κωνσταντινούπολη. Μέσα σ΄ αυτό το χρόνο, οι «ερυθρόλευκοι» έζησαν ένα ονειρεμένο ταξίδι. Όχι μόνο κατάφεραν να διατηρήσουν τα πρωτεία στην Ευρώπη, κάτι που γίνεται σπάνια, αλλά να τύχουν της απόλυτης αναγνώρισης και καταξίωσης σε περίοδο γενικής κρίσης. Η τωρινή του επιτυχία παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις αν αναλογιστεί κανείς ότι:

Έφερε τον τίτλο του πρωταθλητής Ευρώπης (και Ελλάδας) και με τον πήχη τόσο ψηλά, η πίεση ήταν μεγαλύτερη.
Μειώθηκε ο προϋπολογισμός της ομάδας και στο τιμόνι του τοποθετήθηκε Έλληνας προπονητής. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας που αντιμετωπίστηκε από τον κόσμο του Ολυμπιακού με δυσπιστία, είχε το βάρος της περυσινής πετυχημένης χρονιάς και της αναπόφευκτης σύγκρισης με τον Ίβκοβιτς.
Μέχρι και τον τραυματισμό του Μάντζαρη, έπαιξε καλύτερο μπάσκετ από πέρυσι και στη συνέχεια προσπάθησε να ξεπεράσει τις παλινωδήσεις μέσα από τις γνωστές γκρίνιες.
Η φετινή ευρωλίγκα δεν είχε καμία σχέση με την περυσινή διοργάνωση. Περιλάμβανε περισσότερους αγώνες χωρίς διακοπές και η φάση του «Τοπ-16» ήταν εξαντλητική. Ασυνήθιστη χρονιά για παίκτες και προπονητές που έπρεπε να προσαρμοστούν σε νέες απαιτήσεις.
Απέβαλε από πάνω του την ετικέτα της ομάδας του ενός και απέδειξε ότι είναι πραγματική ΟΜΑΔΑ, που ξέρει να ζει, να μάχεται και να επιβιώνει ακόμη και όταν ο φυσικός του ηγέτης, ο Βασίλης Σπανούλης, έχει προσαρμοσμένες πάνω του όλες τις άμυνες των αντιπάλων.
Έφτασε στο φάιναλ φορ κι εκεί όχι μόνο δεν έπαιξε «κλεφτοπόλεμο» μήπως και αρπάξει τη νίκη, αλλά χειροκροτήθηκε για το ολοκληρωτικό του μπάσκετ απέναντι σε δύο μεγαθήρια που οι περισσότεροι τα θεωρούσαν αδιαφιλονίκητα φαβορί. Αποκορύφωμα ο τελικός, που ήταν η αποθέωση της άμυνας και της επίθεσης. Ποτέ σε τελικό δεν είχαμε δει ομάδα να φτάνει τους 100 πόντους. Και μάλιστα να χάνει με 17 και να σημειώνει 90 πόντους σε 30 λεπτά.

Στην τελευταία σημείωση θα σταθούμε, γιατί αξίζει να αναδεικνύονται και άλλα πράγματα που μόνο οι πρωταγωνιστές (παίκτες –προπονητές) μπορούν να εκτιμήσουν. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας φρόντισε στον απολογισμό του ευρω--ταξιδιού να μνημονεύσει τη συμβολή του γυμναστή Ανδρέα Γκατζούλη. Είναι ο άνθρωπος που ρυθμίζει προγραμματισμένα με βάση τις αγωνιστικές υποχρεώσεις τις δυνάμεις και τις αντοχές των παικτών.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι μέσα σε μία επίπονη –όπως προαναφέραμε- περίοδο, ο Ολυμπιακός έφτασε στο ανώτατο σημείο (peak) την κατάλληλη στιγμή. Στους δύο αγώνες στο Λονδίνο. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στον Ανδρέα Γκατζούλη, που πήγε στον Ολυμπιακό μαζί με τον Γιαννάκη και παραμένει αναντικατάστατος, αφού οι παίκτες πίνουν νερό στο όνομά του. Σε μία πραγματική ομάδα, τα πάντα μετρούν για την εύρυθμη λειτουργία της. Από την πιο μικρή λεπτομέρεια.

Και κάτι ακόμη με την ευκαιρία. Κέρδος για τον Ολυμπιακό είναι η ανάδειξη του Δημήτρη Κατσίβελη, που του ανατέθηκαν αποστολές καμικάζι. Όταν τραυματίστηκε ο Βαγγέλης Μάντζαρης και όλοι ρωτούσαν τον πρόεδρο Παναγιώτη Αγγελόπουλο με ποιον παίκτη θα αναπληρωθεί το κενό του, εκείνος έλεγε «με τον Κατζίβελη». Το έλεγε και το εννοούσε όσο κι αν ερμηνευόταν ως «στάχτη στα μάτια» για να μην διαρρεύσουν οι κινήσεις για την απόκτηση άλλου παίκτη. Τελικά ο Ολυμπιακός πήρε τον Πέρκινς, ο οποίος δεν δικαίωσε τις προσδοκίες. Όμως άθελά του ο Αμερικανός βοήθησε, γιατί στις προπονήσεις ο «μικρός» έδειχνε να υπερτερεί του νεοφερμένου. Καμιά φορά χρειάζεται να εμφανίζεται ένας παίκτης κατώτερος των περιστάσεων και αναπόφευκτα να γίνεται η σύγκριση. Γιατί κάτω από διαφορετικές συνθήκες, ο Κατσίβελης δεν θα έπαιζε. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός εκπέμπει στοιχεία υγιούς ομάδας και βασίζεται σε Έλληνες, είναι ένα επιπρόσθετο παράσημο στην μεγάλη επιτυχία του.

Στη φωτό, ο Γιώργος Μπαρτζώκας, με τον Ανδρεά Γκατζούλη και τον Τάκη Ευσταθίου, λίγο πριν από την αναχώρηση για την Αθήνα.