- Συνεντεύξεις
- Posted
Από την Ουάσινγκτον με υποσχέσεις
Ο ταλαντούχος Πάρης Μαραγκός έκανε τα πρώτα βήματά του στον κόσμο του NCAA και διηγείται στο Basketnews τις εμπειρίες του, αποκαλύπτοντας παράλληλα τα σχέδια και τα όνειρά του, που φτάνουν μέχρι το ΝΒΑ.
Στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, Ουάσιγκτον D.C., υπάρχει το Καπιτόλιο, ο Λευκός Οίκος, ο οβελίσκος στο National Mall και ο ποταμός Πότομακ που τη διασχίζει. Υπάρχει επίσης ένα πανεπιστήμιο που έχει το όνομα του πρώτου προέδρου στην ιστορία των ΗΠΑ και ιδρυτή της πρωτεύουσας. Τζορτζ Ουάσιγκτον. Σε αυτό φοιτά από πέρυσι ένας μπασκετμπολίστας, που ονειρεύεται να γίνει ο πρώτος Έλληνας ο οποίος θα παίξει στο ΝΒΑ έχοντας πάρει πτυχίο από αμερικάνικο κολέγιο. Έχοντας ακολουθήσει δηλαδή την πορεία που ακολουθούν πολλά Αμερικανάκια αυτής της ηλικίας.
Ο Πάρης Μαραγκός άφησε πριν από δύο χρόνια την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό, όπου έκανε τα πρώτα μπασκετικά βήματά του, και διέσχισε τον Ατλαντικό για να σπουδάσει. Διεθνείς Επιχειρήσεις, αλλά και μπάσκετ. Πρώτα φοίτησε στο τελευταίο έτος του γυμνασίου Blue Ridge στο Σεντ Τζορτζ της Βιρτζίνια. Και στη συνέχεια εξασφάλισε υποτροφία για το Τζορτζ Ουάσιγκτον. Ένα πανεπιστήμιο της πρώτης κατηγορίας του NCAA, όχι από αυτά που θεωρούνται μεγάλες δυνάμεις, αλλά με ένα πολύ αξιόλογο πρόγραμμα μπάσκετ σε μια αρκετά δυνατή περιφέρεια, την Atlantic-10.
Στην πρώτη του χρονιά δεν έπαιξε πολύ. Πήρε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής στα μισά από τα παιχνίδια που έπαιξε η ομάδα φέτος. Λίγο πολύ το περίμενε και, όπως εξηγεί, όχι μόνο δεν απογοητεύεται, αλλά είναι αποφασισμένος να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά, γιατί τα καλύτερα έρχονται. Το Basketnews επικοινώνησε μαζί του κι αυτός είναι ακόμα στην Αμερική και διαβάζει. Κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται στην προετοιμασία της Εθνικής ομάδας των νέων για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά...
"Ο προπονητής μου εδώ, ο Μάικ Λόνεργκαν, ήταν κάθετος και δεν μου άφησε κανένα περιθώριο να ταξιδέψω στην Ελλάδα. Είχα μιλήσει με τον κ. Μίσσα και τους ανθρώπους της ομοσπονδίας, ήξερα ότι ήθελαν να με καλέσουν, ήθελα κι εγώ πολύ να έρθω, αλλά ο κόουτς είχε άλλη γνώμη. Μου είπε χρειάζεται να μείνω εδώ και να κάνω προπόνηση, γιατί αυτό το καλοκαίρι είναι πολύ σημαντικό. Μου είπε επίσης ότι του χρόνου τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα παιδιά που κατάγονται από άλλες χώρες θα μπορούν να πάνε να παίξουν με τις Εθνικές τους ομάδες. Ενδιαφέρει και το πανεπιστήμιο κάτι τέτοιο, βοηθά την προβολή του..."
- Πώς σου φάνηκε η πρώτη σου χρονιά στο πανεπιστήμιο και στο πρωτάθλημα του NCAA;
"Ήταν πολύ διαφορετικά από ό,τι στο γυμνάσιο. Θεωρώ πως ολόκληρη η χρονιά ήταν μια περίοδος προσωπικής προετοιμασίας. Στην αρχή δεν ήξερα τι επρόκειτο να βρω μπροστά μου σε αυτό το υψηλό επίπεδο. Έπρεπε λοιπόν να περάσω ένα στάδιο ψυχολογικής και σωματικής προετοιμασίας. Να γίνω πιο δυνατός και αθλητικός ώστε να μπορώ να παίζω στα ίσια απέναντι στους αντιπάλους ψηλούς".
- Βοήθησε καθόλου η εμπειρία σου από το γυμνάσιο την προηγούμενη χρονιά;
"Βοήθησε κάπως, αλλά όχι και πάρα πολύ. Μάλλον έχει σημασία και το γυμνάσιο όπου πήγα. Δεν είχε τόσο μεγάλη μπασκετική παράδοση όσο άλλα γυμνάσια στη χώρα. Κι αυτό μπορεί να έπαιξε ρόλο και στο recruiting. Αν δηλαδή ήμουν σε κάποιο πιο μπασκετικό γυμνάσιο, ίσως να είχα περισσότερες προσφορές για υποτροφία από μεγαλύτερα κολέγια".
- Αλήθεια, πώς εξελίχθηκε αυτή η διαδικασία του recruiting;
"Οι κανόνες που υπάρχουν είναι πάρα πολύ αυστηροί. Υπάρχουν συγκεκριμένες περίοδοι στις οποίες οι προπονητές των κολεγίων μπορούν να έρχονται στα γυμνάσια και να βλέπουν τους παίκτες. Τον Νοέμβριο, πριν αρχίσει η σεζόν, οπότε μπορούν να έχουν και μια συζήτηση με τους παίκτες που τους ενδιαφέρουν. Και τον Απρίλιο, όπου μπορούν μόνο να τους δουν στην προπόνηση ή σε αγώνα, αλλά όχι να τους μιλήσουν. Όταν πήγα εγώ στο γυμνάσιο, μαθεύτηκε ότι είχε έρθει ένας παίκτης με συμμετοχές στις εθνικές ομάδες της Ελλάδας και ήρθαν αρκετά κολέγια να με δουν. Κάποια από αυτά, όπως το Βιρτζίνια και το Μαϊάμι, ήταν πολύ δυνατά, αλλά να σου πω την αλήθεια, δεν ήθελα και πολύ να πάω εκεί, διότι φοβόμουν ότι θα χαθώ. Προτίμησα λοιπόν το Τζορτζ Ουάσιγκτον και γιατί ο κόουτς μου μίλησε ωραία, αλλά και γιατί η περιφέρεια όπου παίρνει μέρος, η Atlantic-10, είναι αρκετά ανταγωνιστική και πίστευα ότι θα μπορούσα να έχω κάποια στιγμή πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν".
- Περίμενες ότι στην πρώτη σου χρονιά θα είχες τόσο μικρό χρόνο συμμετοχής ή σου ήρθε λίγο ξαφνικό;
"Κοίταξε, στο κολεγιακό μπάσκετ-και γενικά στην Αμερική θα έλεγα-υπάρχει η νοοτροπία ότι ο καθένας πάει με τη σειρά του. Αν δηλαδή δεν έχεις απόλυτη ανάγκη τον πρωτοετή, τότε αυτός δεν θα παίζει. Ή, τουλάχιστον, δεν θα παίζει τόσο πολύ όσο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, έστω κι αν αυτός μπορεί να είναι καλύτερος. Είναι ό,τι συμβαίνει με τους νέους και τους παλιούς στο στρατό. Όταν ήρθα στο Τζορτζ Ουάσιγκτον δεν με έπιασε κανείς να μου τα πει όλα αυτά. Ούτε ο προπονητής ούτε κάποιος άλλος από την ομάδα. Όμως εγώ ήμουν κάπως προετοιμασμένος συζητώντας με φίλους και γνωστούς και ήξερα περίπου τι θα αντιμετωπίσω, χωρίς πάντως να έχω και πλήρη γνώση".
- Ποιες είναι λοιπόν οι εντυπώσεις σου από το κολέγιο αυτή την πρώτη χρονιά;
"Οι εγκαταστάσεις είναι πάρα πολύ καλές. Και τώρα ρίχνουν λεφτά για να τις κάνουν ακόμα καλύτερες. Φτιάχνουν νέο παρκέ στο γήπεδο, ανακαινίζουν τα αποδυτήρια... Το πανεπιστήμιο δεν έχει ομάδα american football, που είναι το πιο δημοφιλές σπορ στην Αμερική, κι έτσι ρίχνουν όλο το βάρος στο πρόγραμμα του μπάσκετ".
- Κι ο προπονητής;
"Στο κολεγιακό μπάσκετ ο προπονητής είναι περίπου σα Θεός. Και το δικό μας κάπως έτσι τον αντιμετωπίζουμε. Είναι σοβαρός, απαιτεί πειθαρχία και βρίσκεται αρκετά κοντά μας, κρατώντας όμως συγχρόνως και μια απόσταση. Ξέρω πάντως αρκετούς άλλους προπονητές που είναι πολύ πιο απόμακροι από τον κ. Λόνεργκαν".
- Τι κρατάς τελικά από αυτή την πρώτη σου χρονιά;
"Το ότι με έκανε σκληρό. Με ωρίμασε, ειδικά στην ψυχή. Έμαθα πώς παίζεται το μπάσκετ στα κολέγια και πώς να αντιδρώ σε δύσκολες καταστάσεις. Είδα βέβαια και φοβερά γήπεδα. Είναι τρομερή εμπειρία να παίζεις στο Verizon Center, που χρησιμοποιούν ως έδρα οι Ουάσιγκτον Ουίζαρντς, ή στο καινούριο γήπεδο των Νετς στο Μπρούκλιν. Πάνω από όλα, όμως, μετά από αυτή την πρώτη χρονιά νιώθω έτοιμος να πετύχω σπουδαία πράγματα στη συνέχεια".
- Όπως;
"Ο κόουτς Λόνεργκαν μου έχει πει ότι λεφτά θα βγάλω με το σκοράρισμα. Αυτό πιστεύει ότι είναι το δυνατό μου σημείο. Οι κινήσεις μου μέσα στο καλάθι και η ικανότητά μου να σκοράρω. Αυτό ζητά από μένα την επόμενη χρονιά κι εκεί πάνω θα δουλέψω ακόμα περισσότερο για να βελτιωθώ. Φέτος αποφοίτησαν δύο ψηλοί, οπότε εγώ βλέπω να είμαι ο τρίτος ψηλός του χρόνου. Ελπίζω να παίζω 15-20 λεπτά για να δείξω τι μπορώ να κάνω. Και φυσικά ελπίζω η ομάδα να πάει καλύτερα απ' ό,τι φέτος. Να παίξουμε στα πλέι οφ της περιφέρειας, να πάρουμε τον τίτλο κι αν μπορέσουμε, να πάρουμε μέρος στο τελικό τουρνουά του NCAA".
- Το πτυχίο θα το πάρεις;
"Τώρα βλέπω ότι καλό θα ήταν να το πάρω. Να μείνω άλλα τρία χρόνια και να αποφοιτήσω. Άλλωστε η τελευταία χρονιά είναι η πιο σημαντική, αφού μετά ακολουθεί το ντραφτ του ΝΒΑ ή ένα καλό συμβόλαιο στην Ευρώπη. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις...".
- Δηλαδή;
"Πρώτη προτεραιότητά μου ήταν ανέκαθεν το μπάσκετ. Πάντα σε αυτό ήθελα να διακριθώ. Αν λοιπόν παρουσιαστούν ευκαιρίες για επαγγελματική καριέρα νωρίτερα, θα δούμε τι θα γίνει. Άλλωστε όσο πιο κοντά φτάνεις στην πηγή, τόσο πιο πολύ διψάς για νερό και για να κάνεις πραγματικότητα το όνειρό σου".
- Το δικό σου ποιο είναι;
"Το ΝΒΑ. Γι' αυτό ήρθα εδώ εξάλλου. Αλλιώς μια καλή καριέρα στην Ευρώπη".
- Στην Ελλάδα παρακολουθείς τι γίνεται;
"Ναι, αρκετά. Κυρίως τον Παναθηναϊκό. Από εκεί προέρχομαι άλλωστε. Είδα και τους πρόσφατους τελικούς, γενικώς φροντίζω να ενημερώνομαι".
