Η ηγετική παρουσία των Νέντοβιτς-Παπαπέτρου και η frontline που ξεχώρισε

5232352 1

Η EuroLeague Greece «ψηλαφίζει» τους αριθμούς των «πρασίνων» στα 34 ματς της κανονικής περιόδου και στέκεται στην... διαφορά της frontline, τις λιγότερες βοήθειες της περιφέρειας, αλλά και τον ηγετικό ρόλο των Νέντοβιτς, Παπαπέτρου.

Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού στην EuroLeague ήταν ξεκάθαρο.

Η έλλειψη «καθαρού» point guard αποτέλεσε τροχοπέδη στην πορεία της ομάδας, με αποτέλεσμα να βρεθεί στις χαμηλότερες θέσεις της κατάταξης για πρώτη φορά. Σίγουρα δεν ήταν αυτή η μοναδική αιτία για την κακή χρονιά των «πρασίνων» στα ευρωπαϊκά παρκέ και αυτό διότι απουσίαζε από το ρόστερ η ίδια ποιότητα των προηγούμενων χρόνων. Φυσικά από τους 17 παίκτες που χρησιμοποίησαν στο σύνολο οι Βόβορας, Χαραλαμπίδης και Κάτας, κάποιοι ξεχώρισαν περισσότερο, κάποιοι λιγότερο και κάποιοι καθόλου.

Άλλες φορές η περιφέρεια ήταν εκείνη που είχε τον πρώτο λόγο και αυτό χάρη στον Νεμάνια Νέντοβιτς ο οποίος πραγματοποίησε εξαιρετικά παιχνίδια τη φετινή σεζόν δηλώνοντας και πάλι «παρών» στο υψηλό επίπεδο. Κάποια άλλες φορές ο Παναθηναϊκός πήρε πολλά πράγματα από τη θέση «τρία». Η παρουσία του Ιωάννη Παπαπέτρου ήταν καταλυτική σε αρκετά παιχνίδια της ομάδας έχοντας κάνει το βήμα προς τα εμπρός, ενώ μετά την έλευση του Μάριο Χεζόνια, οι «πράσινοι» συνέχισαν να είναι δυνατοί και να συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται εις... διπλούν την ποιότητα που υπήρχε. Για την ακρίβεια την εκμεταλλεύτηκαν στο μέτρο του δυνατού γιατί όπως είναι γνωστό ο Παναθηναϊκός έμεινε στις μόλις 11 νίκες σε σύνολο 34 αγώνων! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μαζί και με τον Κασελάκη είχαν το 32,1% των συνολικών πόντων και το 23,5% των ριμπάουντ. Και μιλάμε για... τρεις και μόνο παίκτες! Και όπως είναι γνωστό ο Κασελάκης ίσα-ίσα που έφτανε τα 10 λεπτά συμμετοχής κατά μέσο όρο.

Η... διαφορά ωστόσο ήρθε από την frontline. Τουλάχιστον αυτό μαρτυρούν οι αριθμοί. Οι Ντίνος Μήτογλου και Γιώργος Παπαγιάννης σε πρώτη φάση και στη συνέχεια οι Μπέντιλ και Ουάιτ σε δεύτερη ανέδειξαν το πρόβλημα που υπήρχε στην περιφέρεια. Μια ματιά στους αριθμούς φτάνει και περισσεύει. Οι «ψηλοί» του Παναθηναϊκού σημείωσαν φέτος το 30,2% των συνολικών πόντων της ομάδας και ας ήταν λιγότεροι στον αριθμό (σ.σ. έξι συγκεκριμένα όπου στους τέσσερις προαναφερθέντες προσθέστε και τους Όγκουστ, Βουγιούκα αλλά με μικρή συμμετοχή) ενώ δεν... ήταν εκείνοι που αποφάσιζαν κρατώντας τη μπάλα στα χέρια τους. Ουσιαστικά, είτε θα έπαιρναν την ασίστ, είτε θα «κυνηγούσαν» το επιθετικό ριμπάουντ.

Αυτός ακριβώς ήταν ο τομέας που βοήθησε τους «πράσινους» στην EuroLeague να σταθούν αξιοπρεπέστατα στα ματς όπου μπόρεσαν να το κάνουν. Συγκεκριμένα τελείωσαν τη σεζόν όντας η 2η καλύτερη ομάδα στο επιθετικό ριμπάουντ με 11,6 σε κάθε ματς! Το νούμερο είναι τεράστιο αφού μόνο η ΤΣΣΚΑ Μόσχας μάζευε περισσότερα (12,7 κατά μέσο όρο) σε ολόκληρη την διοργάνωση. Από αυτά τα 11,6 επιθετικά ριμπάουντ, τα 2,2 ανήκαν στον Μήτογλου (ήταν το... φόρτε του φέτος), τα 2 στον Παπαγιάννη (σκόραρε με πολλά φόλοου), τα 1,3 στον Ουάιτ και τα 1,6 στον Όγκουστ (σ.σ. ο οποίος παρεμπιπτόντως έκλεισε τη σεζόν με περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ απ' ότι αμυντικά). Αποτέλεσμα; Να παίρνει 13,1 πόντους ύστερα από δεύτερη ευκαιρία σε κάθε παιχνίδι! Αποκορύφωμα το ματς με την Χίμκι στο ΟΑΚΑ όπου ο Παναθηναϊκός είχε 21 επιθετικά ριμπάουντ (!) και 35 πόντους (από τους 94) ύστερα από δεύτερη ευκαιρία.

Δηλαδή αν δεν υπήρχε το επιθετικό ριμπάουντ, τα πράγματα ίσως να ήταν και πολύ χειρότερα για τους «πράσινους». Και αυτό διότι το πρόβλημα στην περιφέρεια ήταν μεγάλο. Με εξαίρεση τους Νέντοβιτς ο οποίος έκανε ό,τι... περνούσε από το χέρι του και Χάουαρντ Σαντ-Ρος, ο οποίος ναι μεν ήταν ασταθής αλλά το γενικό πρόσημο ήταν θετικό, οι υπόλοιποι κινήθηκαν σε «ρηχά» επίπεδα ή απλά είχαν κάποιες καλές, αλλά λίγες, στιγμές. Οι 8 περιφερειακοί που χρησιμοποιήθηκαν φέτος (Νέντοβιτς, Σαντ-Ρος, Μποχωρίδης, Μακ, Φόστερ, Δίπλαρος, Καλαϊτζάκης, Σάικς) είχαν το 31,7% των πόντων της ομάδας, εκ των οποίων το 59% συνολικά των περιφερειακών. Σε αυτό προσθέστε ότι οι δυο τους μοίρασαν το 35% των συνολικών ασίστ της ομάδας (211 από τις 603) και το 55% από τις ασίστ των περιφερειακών οι οποίοι συνολικά μέτρησαν το 63% των ασίστ της ομάδας (383 από τις 603).

Αν μη τι άλλο, αυτό δείχνει το πρόβλημα που υπήρχε στη δημιουργία (σ.σ. ειδικά στο διάστημα που απουσίαζε ο Νέντοβιτς) και το πόσο πολύ έλλειψε ένας «κανονικός άσος» πρώτης (ή έστω δεύτερης) γραμμής.