- Θέματα
- Posted
«E, Stojko, you fly, you die...» (pics, vid)
«Ξεκουράσου Ντράζεν. Δεν έχεις ξεπεράσει ακόμα το διάστρεμμα και δεν είναι ανάγκη να πας στο Βρότσλαβ. Μπορεί να προκριθεί η Εθνική και χωρίς τη βοήθειά σου» ήταν τα λόγια του Γιόλε Πέτροβιτς στον γιο του λίγες μέρες πριν από τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ της Γερμανίας το 1993. Σαν να μίλαγε σε... τοίχο. Σε τοίχο που λάτρευε το μπάσκετ περισσότερο και από τη ζωή του! Σαν σήμερα. Πριν από 30 ολόκληρα χρόνια...
«Αποκλείεται να λείψω. Δεν πρόκειται να το χάσω για τίποτα στον κόσμο. Εξάλλου θα είναι όλοι οι φίλοι μου εκεί. Δεν θα είμαι εγώ αυτός που δεν θα εμφανιστεί...» ήταν η αφοπλιστική απάντηση του Ντράζεν στον πατέρα του. Που να ‘ξερε, όμως, ότι η μοίρα του είχε στήσει άσχημο παιχνίδι...
Έχοντας ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις του με τους Νιου Τζέρσεϊ Νετς, ο Ντράζεν ήταν έτοιμος για ένα δεκαήμερο στην πόλη της Πολωνίας μαζί με την παλιοπαρέα. Τον Ντίνο, τον Στόικο, τον Βέλιμιρ, τον Ντάνκο και τα υπόλοιπα μέλη της εθνικής Κροατίας: «Το φαγητό και η διαμονή θα σε ξενίσουν εκεί. Καλύτερα να μείνεις σπίτι» ήταν η παρότρυνση του αδερφού του, Άτσο Πέτροβιτς, για να μην ακολουθήσει την αποστολή της Εθνικής: «Εντάξει, δέκα μέρες είναι αυτές. Θα επιβιώσω» είπε με το γνωστό χαμόγελο ο Ντράζεν και έφυγε για να συναντήσει τους συμπαίκτες του στο συγκρότημα της Κροατίας.
Η τελευταία συνέντευξη...
Στο περιθώριο των προκριματικών, ο Βασίλης Σκουντής είχε κάνει ταξίδι-αστραπή (όπως το έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος) στην Πολωνία, μόνο και μόνο για να πάρει μια συνέντευξη από τον Ντράζεν για το περιοδικό «Τρίποντο». Χωρίς να παρακολουθήσει κάποιο ματς. Μόνο και μόνο για να μιλήσει με τον «Μότσαρτ» του παγκοσμίου μπάσκετ. Άλλωστε το όνομά του είχε ακουστεί έντονα για τον Παναθηναϊκό και έπρεπε πάση θυσία να βγει η είδηση.
«Ο πρόεδρος (σ.σ. Παύλος Γιαννακόπουλος) είπε την αλήθεια. Βρισκόμαστε πολύ κοντά. Ο Λεγκάριε (σ.σ. ο ατζέντης του) θα βρίσκεται στην Αθήνα στις 20 Ιουνίου και τότε θα τελειώσουμε. Θα υπογράψουμε πριν αρχίσει το Ευρωμπάσκετ» ήταν η χαρακτηριστική δήλωση του Ντράζεν, ο οποίος έδινε την υπόσχεση του: «Θέλω να παίξω σε μία ομάδα που θα πάρει το πρωτάθλημα της Ευρώπης και το είπα στον Στόγιαν. ‘Εσύ, ο Γκάλης, εγώ και τα άλλα παιδιά του Παναθηναϊκού, αν είμαστε μαζί θα κάνουμε τον Παναθηναϊκό πρώτο στην Ευρώπη και τον κόσμο του ευτυχισμένο. Έρχομαι στην Ευρώπη για να καταβροχθίσω τα πάντα!»
Το συγκεκριμένο τεύχος του περιοδικού είχε κρεμαστεί στα περίπτερα και στα ψιλικατζίδικα την Τρίτη 8 Ιουνίου 1993. Με τον Ντράζεν χαμογελαστό να ετοιμάζεται για... μεγάλα πράγματα στον Παναθηναϊκό. Τι ειρωνεία...
Η μοιραία στιγμή...
Τα προκριματικά είχαν ολοκληρωθεί το βράδυ της Κυριακής με τον Ντράζεν να φιλοδωρεί με 30 πόντους (11/15 βολ., 5/9διπ., 3/10τριπ., 1ριμπ., 3κλεψ., 1ασ., 1λ. σε 35΄) το καλάθι της Σλοβενίας στη «Χάλα Λούντοβα», και να ακολουθεί την αποστολή της Κροατίας μέχρι την Φρανκφούρτη όπου θα γινόταν η ανταπόκριση της πτήσης με τελικό προορισμό το Ζάγκρεμπ: «Έλα μαζί μας Ντράζεν. Που θα πας με το αυτοκίνητο;» ρώτησε ο Στόγιαν Βράνκοβιτς τον αδερφικό του φίλο: «Ε, Στόικο! You fly, you die» απάντησε χαμογελώντας. Άλλωστε ήταν γνωστή η φοβία του για τα αεροπλάνα και ήταν η ατάκα που χρησιμοποιούσε αρκετές φορές θέλοντας να αστειευτεί. Εξάλλου είχε κανονίσει να έρθει η φίλη του να τον πάρει και να πάνε στο Μόναχο προκειμένου να να «τσεκάρει» τους τραπεζικούς του λογαριασμούς: «Θα τα πούμε στο Ζάγκρεμπ…» είπε στον «κολλητό» του και τον αποχαιρέτησε. Για πάντα.
Λίγο αργότερα κατέφθασε η 23χρονη Κλάρα Ζάλαντζι, φίλη του Ντράζεν Πέτροβιτς μοντέλο και μπασκετμπολίστρια προκειμένου να τον παραλάβει. Στο αυτοκίνητο επενέβαινε και η 23χρονη –και όχι... 53χρονη όπως είχε γραφτεί τότε- Τουρκάλα Χιλάλ Εντεμπάλ, επίσης μπασκετμπολίστρια και μέλος της εθνικής της χώρας της. Ο Ντράζεν επιβιβάστηκε στη θέση του συνοδηγού και ξεκίνησαν τη διαδρομή με προορισμό την πρωτεύουσα της Βαυαρίας.
Ο χρόνος είχε αρχίσει να μετρά αντίστροφα... Εκείνος κουρασμένος από την πτήση και τη διαδρομή στο αυτοκίνητο, αποκοιμήθηκε έχοντας ξεχάσει να βάλει τη ζώνη ασφαλείας. Στον γερμανικό αυτοκινητόδρομο Νυρεμβέργης-Μόναχου και στη βρεγμένη άσφαλτο του Autobahn 9 στο Ντένκεντορφ (περίπου 24 χιλιόμετρα έξω από την πόλη Ίνγκολσταντ) ένα διερχόμενο φορτηγό προσέκρουσε και εισχώρησε στην οδική διαχωριστική νησίδα. Ο οδηγός προσπάθησε να αποφύγει τη σύγκρουση με άλλο όχημα, έχασε τον έλεγχο του φορτηγού και προσέκρουσε στο οδικό διάφραγμα για να σταματήσει τελικά και να μπλοκάρει και τις 3 λωρίδες κυκλοφορίας. Λίγα δευτερόλεπτα μετά το Volkswagen Golf που οδηγούσε η Ζάλαντζι προσέκρουσε με ταχύτητα πάνω στο φορτηγό... Ήταν 5.20 το απόγευμα της 7ης Ιουνίου 1993...
Το άκουσμα της είδησης...
Από το κατεστραμμένο αυτοκίνητο ανασύρθηκε νεκρός ένας άνδρας. Με την πρόσκρουση είχε χτυπήσει με δύναμη το κεφάλι του στο τζάμι και ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Η γυναίκα που κάθονταν στο πίσω κάθισμα είχε τραυματιστεί σοβαρά χωρίς να κινδυνεύει η ζωή της, ενώ η οδηγός δεν έπαθε το παραμικρό. Για την... ιστορία η Κλάρα Ζάλαντζι που έμελε να οδηγεί το μοιραίο όχημα, είναι η νυν σύζυγος του παλαίμαχου Γερμανού ποδοσφαιριστή, Όλιβερ Μπίερχοφ! Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 7ης Ιουνίου κι αρκετές ώρες μετά το δυστύχημα είχε αναγνωριστεί το πτώμα του άνδρα. Αρχικά κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν. Μέχρι που ένας εκπρόσωπος της γερμανικής αστυνομίας δεν είχε καμία αμφιβολία. Ήταν ο Ντράζεν Πέτροβιτς! Αμέσως τηλεφώνησε στο σπίτι του και ανακοίνωσε τα δυσάρεστα νέα...
Στην άλλη της τηλεφωνικής γραμμής ήταν ο Άτσο Πέτροβιτς. Στο άκουσμα της είδηση έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του, αλλά έπρεπε να βρει το κουράγιο και τη δύναμη για να μεταφέρει το δυσάρεστο γεγονός και στους γονείς του. Θλίψη. Θρήνος. Το χαμογελαστό παιδί του παγκόσμιου μπάσκετ δεν ήταν πια στη ζωή. Το CNN ήταν το πρώτο δίκτυο που ανακοίνωσε τον θάνατο του Ντράζεν και τα νέα εξαπλώθηκαν γρήγορα και στην Ελλάδα.
Ο Λευτέρης Σούμποτιτς ήταν ο πρώτος που πληροφορήθηκε την είδηση, έχοντας προηγηθεί το τηλεφώνημα από τον Στόγιαν Βράνκοβιτς: «Χτύπησε στις επτά το πρωϊ. Ήταν ο Βράνκοβιτς από το Ζάγκρεμπ. Με τρεμάμενη φωνή και κλαίγοντας μου είπε ότι ο Ντράζεν είχε σκοτωθεί. Μου είπε ακόμα ότι ο Ντράζεν θα ερχόταν σίγουρα στην Ελλάδα και θα έπαιζε στον Παναθηναϊκό...».
Συγκλονιστική είναι και η δήλωση του Ντίνο Ράτζα στο ντοκιμαντέρ «Once Brothers»: «Γυρνούσαμε στην Κροατία μετά τα προκριματικά στο Βρότσλαβ. Ήταν μία ηλιόλουστη μέρα, καλοκαιρινή. Κάποια στιγμή όμως στο αεροπλάνο βλέπαμε καθαρό ουρανό από πάνω και τεράστια μαύρα σύννεφα από κάτω. Δεν θα ξεχάσω την στιγμή που ο πιλότος μας λέει ότι έχουμε μία ασυνήθιστη καταιγίδα κι εγώ κοιτάω το ρολόι που δείχνει λίγο μετά τις 5, Είναι η ώρα που μας άφησε ο Ντράζεν...»
Η μεταγραφή που δεν έγινε ποτέ...
Δύο μέρες πριν από το τραγικό συμβάν ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού Παύλος Γιαννακόπουλος βρίσκονταν στο σπίτι του μαζί με τον Ζέλικο Παβλίσεβιτς και τακτοποιούσαν τις εκκρεμότητες μιας σπουδαίας μεταγραφής! Όμως ήθελε πάση θυσία να μιλήσει στον Ντράζεν. Να ακούσει για μια ακόμη φορά ότι η μεταγραφή είχε κλείσει! Αμέσως του τηλεφώνησε στο Βρότσλαβ και ο «Μότσαρτ» βάλθηκε να τον καθησυχάσει: «Πρόεδρε τα είπαμε. Αύριο θα είμαι στην Ζάγκρεμπ και μετά θα έρθω στην Αθήνα για να υπογράψω». Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ευχαριστούσε συνέχεια τον Παβλίσεβιτς, αφού ήταν ο συνδετικός κρίκος –μαζί με τη βοήθεια του Στόγιαν Βράνκοβιτς- για την ολοκλήρωση της μεταγραφής.
8 Ιουνίου 1993. 6:45 το πρωί. Χτυπάει το τηλέφωνο του Τάσου Στεφάνου. Ήταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος: «Τάσο, σκοτώθηκε ο Ντράζεν...» του είπε δακρυσμένος και με τρεμάμενη φωνή ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού. Η είδηση του θανάτου έγινε πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο σούπερ σταρ του παγκοσμίου μπάσκετ είχε σκοτωθεί. Μάλιστα ο Στόγιαν Βράνκοβιτς είχε κάνει σμπαράλια ένα πιάνο παθαίνοντας κάταγμα στο χέρι μόλις έμαθε τα δυσάρεστα νέα. Είχε «φύγει» ο κολλητός του. Ο αδερφικός του φίλος.
«Θα χανόταν η μπάλα με τον Ντράζεν»
Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Ντράζεν, οι Άτσο Πέτροβιτς, Στόγιαν Βράνκοβιτς και Νίκος Γκάλης είχαν μιλήσει στο περιοδικό «ΕΘΝΟΣΠΟΡ» της 2 Ιουνίου 2003 επιβεβαιώνοντας ότι η μεταγραφή είχε κλείσει: «Αυτό μου είχε εκμυστηρευτεί. Ότι θα συνέχιζε στον Παναθηναϊκό. Περίμενε πως και πως να παίξει μαζί με τον φίλο του, τον Στόγιαν» είχε πει ο Άτσο Πέτροβιτς, ενώ ο Δαλματός γίγαντας συμπλήρωνε: «Ήταν κάτι παραπάνω σίγουρο ότι θα παίζαμε μαζί. Είχε κουραστεί από τα συνεχόμενα παιχνίδια στο ΝΒΑ και ήθελε να επιστρέψει στην Ευρώπη για να κατακτήσουμε τίτλους. Το συζητούσαμε συνέχεια όταν ήμασταν στην εθνική Κροατίας και περιμέναμε σαν τρελοί την επόμενη σεζόν. Εγώ, ο Ντράζεν, ο Νικ...»
Το ίδιο ανυπόμονος ήταν και ο Νίκος Γκάλης -για τον οποίο ο Ντράζεν είχε πει ότι «αν είμαι εγώ ο γιος του διαβόλου, τότε ο Γκάλης είναι ο ίδιος ο διάβολος»- ο οποίος είχε πει πριν από μια δεκαετία: «Ήξερα ότι είχε συμφωνήσει. Με τον Ντράζεν θα κάναμε αχτύπητο δίδυμο. Θα χανόταν η μπάλα!»
Για τη μεταγραφή του Ντράζεν Πέτροβιτς στον Παναθηναϊκό είχε μιλήσει και η μητέρα του Μπιζέρκα πριν από μερικούς μήνες στον συνάδελφο Γιάννη Ντεντόπουλο και στην εφημερίδα των συντακτών: «Ξέρεις τι με ρωτάνε οι περισσότεροι Έλληνες; Αν όντως θα πήγαινε στον Παναθηναϊκό, όπως έγραφαν τότε οι εφημερίδες. Η απάντηση είναι ότι ήθελε να υπογράψει γιατί το είχε αποφασίσει» ήταν τα λόγια της 19 χρόνια μετά το θάνατο του δευτερότοκου γιου της.
Αναμφισβήτητα, μαζί με τον Νίκο Γκάλη ήταν οι κορυφαίοι μπασκετμπολίστες της Γηραιάς Ηπείρου. Μόνο που εκείνος έφερε το ευρωπαϊκό μπάσκετ να στέκεται ισότιμο στα άδυτα του ΝΒΑ, σε μια εποχή που η ψαλίδα ήταν τεράστια. Και το εκπροσώπησε με τη δική του, αρχοντική παρουσία. Δυναμική και ξεχωριστή. Απόλυτα συνδεδεμένη με την προσωπικότητά του. Όπως ακριβώς οι μελωδίες του Μότσαρτ, όπως τον αποκάλεσε εύστοχα ένας Ιταλός δημοδιογράφος. Σαν το «παιδί του διαβόλου» όπως τον αποκαλούσαν οι απελπισμένοι του αντίπαλοι κάθε φορά που τους συναντούσε. Σαν το χαμογελαστό παιδί από το Σίμπενικ όπως το θυμούνται μέχρι σήμερα οι συγγενείς του, οι φίλοι του και οι εκατομμύρια θαυμαστές του...
Το χρονικό της καριέρας του...
1964: Ο Ντράζεν Πέτροβιτς βλέπει το πρώτο φως του ηλίου στις 22 Οκτωβρίου στη πόλη Σίμπενικ της –τότε Ενωμένης- Γιουγκοσλαβίας.
1977: Στα 13 του χρόνια αρχίζει τις πρώτες προπονήσεις στο μπάσκετ, έχοντας πρότυπο τον μεγαλύτερο αδερφό του Άτσο.
1979: Συμμετέχει με τη Σιμπένκα στο πρωτάθλημα παίδων και παράλληλα στις προπονήσεις της ανδρικής ομάδας.
1980: Με την εθνική ομάδα παίδων της Γιουγκοσλαβίας κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Τουρκίας.
1981: Με την εθνική ομάδα εφήβων της Γιουγκοσλαβίας κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο βαλκανικό πρωτάθλημα που έγινε στην Ελλάδα. Στο αντίστοιχο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, πάλι επί ελληνικού εδάφους, οι «πλάβι» φτάνουν στην 5ηθέση της κατάταξης. Την ίδια περίοδο ο Ντράζεν ολοένα και κερδίζει χρόνο συμμετοχής στη Σιμπένκα, ακόμη και αν δεν είχε κλείσει τα 17 του χρόνια.
1982: Η Σιμπένκα του Πέτροβιτς φτάνει στους τελικούς του κυπέλλου Κόρατς αλλά χάνει το τρόπαιο από τη Λιμόζ. Όμως την ιδια χρονιά κατακτά το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Εφήβων, ενώ κάνει ντεμπούτο και με την εθνική ανδρών της Γιουγκοσλαβίας. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι...
1983: Ο Ντράζεν οδηγεί τη Σιμπένκα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, ωστόσο ο τίτλος αφαιρέθηκε από την ομάδα λόγω... κακής διαιτησίας. Και σαν να μην έφτανε αυτό η ομάδα του δεν τα κατάφερε απέναντι στη Λιμόζ για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Παράλληλα στην πανεπιστημιάδα του Καναδά «κρεμάει» το αργυρό μετάλλιο στο στήθος, αλλά στο πρώτο του Ευρωμπάσκετ με την ανδρών στη Γαλλία, «βυθίζεται» στην 7η θέση.
1984: Αφήνει την αγαπημένη του Σιμπένκα για τη Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ. Με την εθνική ομάδα κατακτά τη 2η θέση στο Βαλκανικό πρωτάθλημα, ενώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες στέφεται χάλκινος ολυμπιονίκης με προπονητή τον Μίρκο Νόβοσελ.
1985: Στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών κατακτά τον τίτλο με την Τσιμπόνα σημειώνοντας 36 πόντους κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης. Μάλιστα κατάκτησε το νταμπλ στην Γιουγκοσλαβία, ωστόσο δεν τα κατάφερε το ίδιο καλά στο Ευρωμπάσκετ της Γερμανίας αφού περιορίστηκε στην 7η θέση. Την σεζόν 1985-86 και πιο συγκεκριμένα στις 5/10/1985 σημειώνει 112 πόντους (!!) κόντρα στην Ολίμπια Λιουμπλιάνα έχοντας 30/40 δίποντα, 10/20 τρίποντα και 22/22 βολές! Μάλιστα την ίδια χρονιά σημείωσε επίσης 62 πόντους, ενώ συχνά πυκνά είχε 40άρες και 50άρες. Σ’ ένα παιχνίδι εναντίον της Λιμόζ πέτυχε 10 τρίποντα, εκ των οποίων τα επτά συνεχόμενα! Στον τελικό κόντρα στη Ζαλγκίρις του Σαμπόνις υπερασπίζεται τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Παράλληλα επιλέγεται και στο νούμερο 60 του ντραφτ στο ΝΒΑ.
1987: Αν και ο Πέτροβιτς ήταν ο ηγέτης των «πλάβι» η Γιουγκοσλαβία βρήκε μπροστά την τον ψυχισμό και την αποφασιστικότητα των Ελλήνων με αποτέλεσμα να περιοριστούν στην 3η θέση του Ευρωμπάσκετ της Αθήνας. Νωρίτερα είχε κατακτήσει και το κύπελλο Κυπελλούχων κερδίζοντας στον τελικό τη Σκαβολίνι.
1988: Η Τσιμπόνα κερδίζει τη Γιουγκοπλάστικα στον τελικό του κυπέλλου με 82-80 αλλά στο Κόρατς η Ρεάλ παίρνει... ρεβάνς. Παρόλα αυτά ο «Μότσαρτ» έχει μαγέψει τους Μαδριλένους με τις μπασκετικές του μελωδίες και πραγματοποιούν τη μεταγραφή της χρονιάς!
1989: Ο Ντράζεν κατακτά με τη Ρεάλ με το κύπελλο Ισπανίας κερδίζοντας στον τελικό τη Μπαρτσελόνα, ενώ δίνει τη... δική του παράσταση στο ΣΕΦ! Με 62 πόντους οδήγησε τη βασίλισσα στο κύπελλο Κυπελλούχων, αφήνοντας την Καζέρτα (117-113) και τον –επίσης συγκλονιστικό- Όσκαρ Σμιντ με άδεια τα χέρια. Παράλληλα στέφεται και πρωταθλητής Ευρώπης στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ, παίρνοντας τη... ρεβάνς από την ελληνική ομάδα στον μεγάλο τελικό.
1990: Η Ευρώπη δεν χωράει τον Ντράζεν ο οποίος πραγματοποιεί το «American Dream» μετακομίζοντας στο ΝΒΑ και στους Πόρτλαντ Μπλέιζερς. Η πρώτη του χρονιά στην άλλη του Ατλαντικού δεν ήταν αυτή που περίμενε (7,6 πόντοι σε 12,6 λεπτά) και βάλθηκε να αποδείξει την αξία του στο Παγκόσμιο της Αργεντινής, όταν και ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου.
1991: Στη συνέχεια έγινε ανταλλαγή και μετακόμισε στο Νιου Τζέρσεϊ όπου άρχισε να κάνει πράγματα και θαύματα! Έχοντας ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του ανέβασε τους αριθμούς του στους 10,2 πόντους σε 16,6 λεπτά συμμετοχής.
1992: Ο Ντράζεν είναι ο πιο βελτιωμένος παίκτης του ΝΒΑ με το υψηλότερο ποσοστό ευστοχίας στους γκαρντ και με 20,6 πόντους σε κάθε ματς. Μάλιστα είχε καθιερωθεί το «Petro for three, got it!» κάθε φορά που ευστοχούσε σε σουτ τριών πόντων. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς οδήγησε την Κροατία στο ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, χάνοντας στον μεγάλο τελικό από την –μία και μοναδική- αυθεντική ντριμ τιμ.
1993: Ο Πέτροβιτς στο απόγειο της καριέρας του. Συγκαταλέγεται στην 3η καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ, ενώ είναι ο πιο εύστοχος παίκτης στα τρίποντα έχοντας κατά μ.ο. 22,3 πόντους. Παρά την εκπληκτική σεζόν που είχε πραγματοποιήσει στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη, το είχε πάρει απόφαση. Ήθελε να αφήσει το ΝΒΑ και να επιστρέψει στην Ευρώπη για λογαριασμό του Παναθηναϊκού... Όμως η μοίρα είχε αποφασίσει αλλιώς...