Ποιον θ' αγκάλιαζε, ...τον Τσαγκρώνη;

Όταν ένας διάσημος ξένος, όπως π.χ ο Τζορτζ Κλούνεϊ, μιλάει στο εξωτερικό για την επιστροφή των μαρμάρων, χαιρόμαστε και το αναπαράγουμε. Αντίθετα, όταν ένας Έλληνας διαφημίζει τη χώρα του και το χώρο απ’ όπου προέρχεται,

τεχνηέντως υποβαθμίζεται αυτό με απαξιωτικό τρόπο, γιατί ενδεχομένως αφαιρεί τη λάμψη ορισμένων που θέλουν να οικειοποιούνται καταστάσεις.
Αντί λοιπόν να σκέφτονται και να συζητούν στην ΕΟΚ για την επόμενη μέρα της Εθνικής ομάδας, οι επιτελείς της ασχολούνται με την προβολή που έτυχε ο Παναγιώτης Γιαννάκης από τα ΜΜΕ (λες και είναι κανένας τυχαίος), με την – «τι δουλειά έχει αυτός εκεί;» - παρουσία του Γιώργου Χαλβατζάκη στη Μαδρίτη και με την παρηγοριά που έδωσε ο αποκλεισμός της Ισπανίας. Μέχρι και άποψη διατυπώθηκε για το πώς κινούνται και συμπεριφέρονται οι Ίβηρες, με μεγάλη δόση ειρωνείας για τις π.χ φωτογραφήσεις τους. Δεν σχολιάζεται όμως πόσα είναι τα έσοδα της Ισπανικής Ομοσπονδίας από τις φωτογραφίσεις και τα διάφορα event των διεθνών της και πόσα της Ελληνικής Ομοσπονδίας που εκλιπαρεί τον εκάστοτε υφυπουργό για να πάρει κάτι παραπάνω.
Τους ενοχλεί που ο Παναγιώτης Γιαννάκης έγινε αφορμή να διαφημιστεί το ελληνικό μπάσκετ με την παρουσία του στην Μαδρίτη. Αντί να χαίρονται και να το αναγνωρίζουν αυτό, προσπαθούν να το υποτιμήσουν.
Γιατί κακά τα ψέματα, είτε τους αρέσει είτε όχι,  με τον αποκλεισμό της Εθνικής ομάδας, το ελληνικό μπάσκετ συζητήθηκε και συνεχίστηκε να συντηρείται στην Μαδρίτη χάρη στον Γιαννάκη. Ήταν το ερέθισμα για να αναφερθεί εγκωμιαστικά στο μπάσκετ της χώρας μας ο Μάικ Σιζέφσκι, όπως είχε πράξει άλλωστε και στο βιβλίο του, με την εκτενή αναφορά του στη διδαχή από την Ελλάδα για την ήττα του 2006.
Δυστυχώς όμως, ό, τι τους ενοχλεί ή ό, τι δεν μπορούν να πετύχουν στην ΕΟΚ, το υποβαθμίζουν με άκομψο τρόπο, χωρίς να έχουν καν το θάρρος να το πουν απ΄ ευθείας. Εδώ ισχύει το "όσα δεν φτάνει η αλεπού…".
Είναι θεμιτό να μην είναι αρεστός για οποιονδήποτε λόγο, κάποιος. Αλλά το να επιχειρείται να ακυρωθεί η ιστορία του, θεωρείται κατακριτέο και μέγιστη ασέβεια.
Στο κάτω κάτω ποιοι είναι αυτοί που θα μεμφθούν την προσφορά και το ήθος του Γιαννάκη; Σε τελική ανάλυση, τέτοια ενόχληση δεν παρατηρήθηκε για άλλους προπονητές, που επί πληρωμή μάλιστα, αναλάμβαναν (και πολύ καλά έκαναν) το ρόλο του σχολιαστή τα τελευταία χρόνια.
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ως άνθρωπος του μπάσκετ που το αγαπάει και ασχολείται με πάθος μ’ αυτό, ως πρόεδρος του συνδέσμου προπονητών, αντί να παρατείνει τις διακοπές του, προτίμησε να πάει στη Μαδρίτη για να παρακολουθήσει τους αγώνες και να ενημερωθεί. Κακό είναι αυτό; Από την μία κατηγορούμε όσους δεν ενημερώνονται και από την άλλη μιλάμε με θαυμασμό για την παρουσία παλαιών άσσων της Σερβίας σε οποιοδήποτε διεθνές τουρνουά.
Όπως επιμορφωτικό από πολλές πλευρές αποδείχθηκε και για τον Φώτη Κατσικάρη το περυσινό Ευρωμπάσκετ στη Σλοβενία, όπου από τη θέση του σχολιαστή είδε πράγματα που του φάνηκαν χρήσιμα, όταν ήρθε η ώρα να αναλάβει την Εθνική ομάδα. 
Είναι μικροπρέπεια να προσπαθεί η ΕΟΚ με τα παπαγαλάκια σε διατεταγμένη υπηρεσία, να χλευάζει και να καταφεύγει στην αποδόμηση συμβόλων και αξιών. Αν πραγματικά κοπτόταν για το συμφέρον του μπάσκετ, οτιδήποτε διαφημίζει αυτό, θα έπρεπε να επικροτείται και όχι να αντιμετωπίζεται περιφρονητικά.
Και όπως κάποιος φίλος στο “fb” έγραψε «ποιον θα  αγκάλιαζε ο Τεόντοσιτς, τον Τσαγκρώνη;».