Δια της ατόπου απαγωγής...

Μπορεί η επιλογή της δωδεκάδα της Εθνικής ομάδας να μοιάζει για πρώτη φορά άλυτο σταυρόλεξο και στη θέση του Αντρέα Τρινκιέρι δεν θα ήθελαν πολλοί να βρίσκονται, αλλά σίγουρα ο Ιταλός δεν κυριεύεται από τις ενοχές που ενδεχομένως θα είχε ένας Έλληνας.

Η απόφαση της τελικής επιλογής είναι καθαρά προσωπική του υπόθεση και κανείς δεν πρόκειται να τη συνδέσει (την απόφασή του) με συλλογικές παρεμβάσεις ή προτιμήσεις, όπως συνέβαινε παλαιότερα. Να θυμηθούμε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το 2004, όταν αφελείς κατηγορούσαν τον Π. Γιαννάκη ότι προτίμησε τον Σπανούλη αντί του Χαρίση, επειδή ήταν δικός του παίκτης στο Μαρούσι. Δεν αποκλείεται όμως στη συνέχεια να του χρεωθεί του Ιταλού η παραμονή των Καϊμακόγλου, Βουγιούκα,  Ζήση, επειδή θα τους έχει μαζί του στην Ούνιξ Καζάν και δεν θα μπορούσε να «κόψει» δικούς του παίκτες. Αστείοι συνειρμοί.

 Γιατί ο έμπειρος Ζήσης είναι ακλόνητος, ο Βουγιούκας απαραίτητος, αφού με τον Μπουρούση είναι τα δύο «πεντάρια» και ο Καϊμακόγλου είναι παίκτης που μπορεί να κάνει πολλές δουλειές και να προσαρμοστεί σε διάφορα σχήματα. Συνεπώς κανείς δεν μπορεί να προσάψει στον Τρινκιέρι ότι …μερολήπτησε με τους τρεις παραπάνω. Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, κατέφυγε στη μέθοδο της εις άτοπον απαγωγής.

Ο Κώστας Βασιλειάδης τελικά αποδεικνύεται ο πιο παρεξηγημένος παίκτης για την Εθνική ομάδα και είναι αυτός που πληρώνει το μάρμαρο σε τελική ανάλυση. Είναι παίκτης ειδικών συνθηκών και με τη «γαλανόλευκη» δεν έχει τον μεγάλο χρόνο που χρειάζεται. Ωστόσο, δεν μπορεί  να παραγνωρίσει κανείς ότι είναι σε θέση να «καθαρίσει» ένα ματς στο τέλος, αν και στην πλάστιγγα του Τρινκιέρι μέτρησε, προφανώς, το γεγονός ότι υστερεί στην οργανωμένη άμυνα.

 Ο αποκλεισμός του Δημήτρη Κατσίβελη μπορεί να θεωρηθεί ως έκπληξη και στην περίπτωση αυτή ο Τρινκιέρι παίρνει ρίσκο για την επιλογή του. Είναι η πρώτη φορά που η Εθνική ομάδα θα πάει σε μεγάλη διοργάνωση μόνο με τρεις γκαρντ και ο Κατσίβελης είναι παίκτης τύπου Διαμαντίδη, Παπαλουκά, που μπορεί να παίξει από "1" μέχρι και στη θέση «3». Ο Τρινκιέρι δείχνει να εμπιστεύεται τους Σπανούλη, Ζήση, Σλούκα, στους γκαρντ, τους οποίους θα μπορεί να τους πλαισιώσει, κατά περίσταση, με τους Μπράμος, Παπανικολάου και προτιμά να στηρίζεται σε περισσότερους ψηλούς και δη «τεσσάρια».

Πάντως στο τουρνουά «Ακρόπολις» που θα είναι και η πρόβα τζενεράλε για το Ευρωμπάσκετ, το ενδιαφέρον θα εστιαστεί στις συνεργασίες των περιφερειακών και στην αντιμετώπιση του μαρκαρίσματος ενός καλού αντιπάλου στη θέση «3», στιλ Τελέτοβιτς. Ήταν το πρόβλημα άλλωστε που εμφανίστηκε στο τουρνουά της Γερμανίας και η περιφερειακή άμυνα θα είναι το πρώτο ζητούμενο.