- Χρόνια και Ζαμάνια
- Posted
«Σάκοτα, ο... Ευρωπαίος Λένι Ουίλκενς»
Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του '90. Την ώρα που την μπασκετική ειδησεογραφία έχει κερδίσει η... υποψία ότι ο Παναθηναϊκός εξασφαλίζει την υπογραφή του Ντομινίκ Ουίλκινς, στον Πανιώνιο ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έψαχνε έναν παίκτη για να πάρει θέση στη ρακέτα της ομάδας του. Την πρώτη μέρα του Αυγούστου μια πλειάδα ονομάτων από την άλλη άκρη του Ατλαντικού είχαν αρχίσει να προτείνονται στην ομάδα της Νέα Σμύρνης.
Ανάμεσά τους ο... παίκτης των «Χάρλεμς Γκλόουμπτροτερς» Ρέτζι Πέρκινς (σ.σ. μάλιστα ο συγκεκριμένος παίκτης είχε φιλοξενηθεί από τον τότε πρόεδρο της ομάδας, Γεράσιμο Βεντούρη), όπως επίσης οι Ερικ Λέκνερ, Ερικ Μικ, ο συγχωρεμένος Ντουέιν Σίντζιους, ο Μάικλ Πεπλόφσκι, αλλά και ένας παίκτης που έβλεπε τον κόσμο από τα 224 εκατοστά και ο οποίος είχε αγωνιστεί με επιτυχία στο κολέγιο «Central State University» (20,1π., 10,2ριμπ.).
Το όνομα αυτού; Πριστ Λόντερντεϊλ. Αν και το ελληνικό κοινό τον έμαθε με τη φανέλα του Περιστερίου, ο θηριώδης σέντερ είχε δοκιμαστεί από τον Πανιώνιο στο προπονητικό κέντρο «Κόστα Ντι Φολγκάρια» της Ιταλίας όπου πραγματοποιούσαν οι «κυανέρυθροι» το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Μάλιστα στον Πανιώνιο είχαν τότε την πληροφόρηση ότι ο παίκτης ήταν 2.14μ. και μόλις τον είδαν δεν... πίστευαν στα μάτια τους. Ο Αμερικανός περίμενε την υπόλοιπη ομάδα στην γειτονική χώρα αλλά από την πρώτη του προπόνηση δεν ικανοποίησε καθόλου τον Ντούσαν Ιβκοβιτς:
«Είναι αγύμναστος...» είχε παρατηρήσει ο Σέρβος προπονητής, ο οποίος ήθελε να τον δει σε μερικές προπονήσεις μέχρι να αποφασίσει για το μέλλον του. Τελικά τον «έκοψε» δέκα μέρες αργότερα και ο Αμερικανός επέστρεψε άπρακτος στην πατρίδα του. Για την ακρίβεια κανείς δεν περίμενε ότι το όνομά του θα έβλεπε ξανά το φως της δημοσιότητας λίγες εβδομάδες αργότερα.
Ο παίκτης προτάθηκε και στο Περιστέρι του Ντράγκαν Σάκοτα, ο οποίος δεν ήταν αρνητικός στο να τον δοκιμάσει. Σε αντίθεση με τις προπονήσεις που έκανε με τον Πανιώνιο, ο Λόντερντεϊλ είχε ικανοποιήσει τον τεχνικό της ομάδας με αποτέλεσμα να «κλειδώσει» θέση στο ρόστερ του Περιστερίου ύστερα από την εξαιρετική του εμφάνιση σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό (σ.σ. όπου φυσικά την παράσταση είχε κλέψει ο Ντομινίκ Ουίλκινς) και απέναντι στον Στόγιαν Βράνκοβιτς. Στις 18/9/1995, ο Πριστ Λόντερντεϊλ υπέγραψε για 1+1 χρόνια στους «πρίγκιπες της δυτικής όχθης» έναντι 300.000 δολαρίων για κάθε έτος του συμβολαίου του και αποτέλεσε τον δεύτερο ξένο της ομάδας, αφού είχε προηγηθεί ο Μέλβιν Τσίτουμ.
Το επίσημο ντεμπούτο του το έκανε 23/9/1995 και δη στο ματς κυπέλλου με το Ηράκλειο στο κλειστό του Περιστερίου, όπου η ομάδα του είχε νικήσει με 76-59 (Κορωνιός 25, Τσίτουμ 14, Λαμπρόπουλος 10-Ρέλφορντ 23, Ορτίθ 18) και είχε πάρει το εισιτήριο για την επόμενη φάση του θεσμού. Ο Λόντερντεϊλ έμεινε στους 6 πόντους έχοντας 3/3 δίποντα, 9 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 2 λάθη.
Αντίστοιχα το πρώτο ματς πρωταθλήματος θα το δώσει μια εβδομάδα αργότερα (30/9/1995) με αντίπαλο τον Σπόρτιγκ όπου θα φύγει -και πάλι- νικητής με 87-78 (Κορωνιός 27, Τσίτουμ 17-Ουίγκινς 19, Παπαδάτος 19) έχοντας 13 πόντους με 6/6 δίποντα, 1/1 βολή, 8 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 κόψιμο και 1 λάθος σε 23 λεπτά συμμετοχής. Ομως το μεγάλο «μπαμ» θα το κάνει στο ματς για την 3η αγωνιστική κόντρα στον Παναθηναϊκό όπου εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την απουσία του Στόγιαν Βράνκοβιτς. Ο Κροάτης είχε τραυματιστεί την παραμονή του αγώνα και το γεγονός αυτό έδωσε την ευκαιρία στον πανύψηλο σέντερ να κάνει... πάρτι στην «πράσινη» ρακέτα.
Μάλιστα το Περιστέρι επιβλήθηκε του Ντομινίκ Ουίλκινς (22π., 3/4 βολ., 5/13δίπ., 3/7τρίπ.) και της παρέας του με 94-80 και ο Λόντερντεϊλ είχε 14 πόντους (6/7δίπ., 2/5βολ.) και 13 ριμπάουντ στα 30 λεπτά που τον είχε χρησιμοποιήσει ο Ντράγκαν Σάκοτα. Κορωνιός (27π.), Τσίτουμ (19π.) και Γκούροβιτς (18π.) ήταν και εκείνοι ανάμεσα στους καλύτερους του Περιστερίου σε εκείνο το ματς.
Σε γενικές γραμμές οι εμφανίσεις του Πριστ Λόντερντεϊλ στην Ελλάδα εκτόξευσαν την μπασκετική του μετοχή στα ύψη, αφού τελείωσε τη σεζόν με 17,2 πόντους κατα μ.ο. και 11,2 ριμπάουντ. Εκεί που ήταν στην αφάνεια, αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ του ΝΒΑ προκειμένου να δοκιμάσει την τύχη του στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη. Όπως και έγινε. Επιλέχθηκε στο νούμερο 28 από τους Ατλάντα Χοκς, σε μια διαδικασία όπου είχαν επιλεγεί επίσης οι Πέτζα Στογιάκοβιτς (νο14 από τους Σακραμέντο Κινγκς) και Ευθύμης Ρεντζιάς (νο23 από τους Ντένβερ Νάγκετς).
Οι δύο επόμενες σεζόν τον βρήκαν στο ΝΒΑ, πρώτα στους Ατλάντα Χοκς (1996-97 με 35 ματς, 3,2 πόντους, 1,2 ριμπάουντ σε 5,1 λεπτά συμμετοχής, ενώ στο ματς με τους Σίξερς τους -επίσης ρούκι- Άλεν Αιβερσον είχε 14 πόντους) και στη συνέχεια στους Ντένβερ Νάγκετς (1997-98 με 39 ματς, 3,7 πόντους, 2,6 ριμπάουντ σε 8,8 λεπτά) όπου σημείωσε και career high στο πρωτάθλημα με 16 πόντους κόντρα στους Ντιτρόιτ Πίστονς (9/12/1997).
Εκτοτε έμαθε να κρατάει πάντα μια βαλίτσα... πακεταρισμένη αφού η μοίρα τον ήθελε γυρολόγο του κόσμου!! Πάρτε βαθιά αναπνοή και διαβάστε. Αρχικά δοκίμασε την τύχη του στο CBA και πιο συγκεκριμένα στους Grand Rapids Hoops και Fort Wayne Fury. Τον Μάρτιο του 2001 προσπάθησε να παίξει σε μεγάλο επίπεδο, αφού υπέγραψε συμβόλαιο με την Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά απέτυχε στα ιατρικά τεστ. Τα γόνατά του ήταν ήδη ταλαιπωρημένα, παρά το γεγονός ότι ήταν μόλις 28 ετών.
Γι' αυτόν τον λόγο η συνέχεια τον βρήκε σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Αγωνίστηκε κατά σειρά σε Βενεζουέλα (Γκαϊτέρος), Κίνα (Τσάινα Μόσιον), ενώ προσπάθησε να βρει θέση στο ΝΒΑ μέσα από το Rocky Mountain Summer League το καλοκαίρι του 2001 ωστόσο δεν κέρδισε συμβόλαιο στο Πόρτλαντ. Εκτοτε μετακόμισε στην Κύπρο αλλά δεν φόρεσε σε κανένα επίσημο ματς τη φανέλα του Απόλλωνα Λεμεσού, ενώ στις Φιλιππίνες του απαγορεύτηκε να παίξει μπάσκετ επειδή... παραήταν ψηλός!
Η μπασκετική του Ιθάκη ήταν στην Βουλγαρία όπου πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις με την Λουκόιλ Ακαντέμικ, ενώ μπόρεσε να εξασφαλίσει και την βουλγαρική υπηκοότητα. Μάλιστα μέχρι πρότινος διέθετε το καλύτερο Index Rating σε ένα ματς του Eurocup με 55 μονάδες, από το παιχνίδι στις 11/11/2003 μεταξύ Λουκόιλ-ΚΚ Ζάγκρεμπ όταν και είχε 34 πόντους (14/17δίπ., 6/10βολ.), 17 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 4 κοψίματα. Αυτός που τον ισοφάρισε ήταν ο... Λουκάς Μαυροκεφαλίδης τη φετινή σεζόν από το ματς ΑΕΚ-Κράσνι Οκτιάμπρ.
Στη συνέχεια μετακόμισε στη Μέση Ανατολή όπου αγωνίστηκε σε Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Σαουδική Αραβία και πιο συγκεκριμένα σε ομάδες όπως οι Αλ Νασρ, Αλ Χιλάλ, Αλ Ιτιχάντ). Επόμενος σταθμός η Κίνα για τις Ντον Γκουάνγκ και Σαντόνγκ Φλέιμινγκ Μπουλς, ενώ τον Γενάρη του 2009 αγωνίστηκε στο Ιράκ και δη σε Μαχράμ και Ντουχοκ. Το 2010 επέστρεψε στη Βουλγαρια για λογαριασμό της Τσερνομόρετς, ενώ προσπάθησε να πάρει μέρος και στο πρωτάθλημα του Λιβάνου με τη φανέλα της Τσαχαμπ-Ζαλε ωστόσο η συγκεκριμενη ομάδα αποσύρθηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ο Λόντενρντεϊλ έκλεισε την καριέρα του στη Λέφσκι Σόφιας το 2012, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία του σεζόν σούταρε με 25% από τη γραμμή των ελευθέρων βολών...
Ο αγαθός γίγαντας «περπατάει» το 43ο έτος της ηλικίας του, βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, ενώ δεν σταματάει να χτυπάει το τηλέφωνό του από ομάδες που τον ζητούν για να προσφέρει τις υπηρεσίες του: «Μάλλον είμαι ακόμα καλός» είπε γελώντας στο BasketNews, το οποίο αποτελεί το νέο σπίτι της στήλης «Χρόνια και Ζαμάνια» που τον εντόπισε στην Αγγλία να κάνει τα πρώτα του βήματα στην προπονητική. Ο Πρις Λόντερντεϊλ δέθηκε με μεγάλη χαρά να μοιραστεί τις εμπειρίες του από τη θητεία του στο Περιστέρι και να θυμηθεί τα όσα συνέβησαν πριν από 20 χρόνια.
«Ποτέ στη ζωή μου δεν έπαιξα μπάσκετ για τα χρήματα»
«Ε, είμαι πολύ ψηλός γι' αυτό και με θυμούνται ακόμα στην Ελλάδα...» συνέχισε αστειευόμενος ο πάλαι ποτέ σέντερ του Περιστερίου, ο οποίος αυτή τη στιγμή ασκεί το επάγγελμα της προπονητικής: «Με βρίσκετε να προπονώ μια μικρή ομάδα στην Αγγλία και πιο συγκεκριμένα στην Οξφόρδη όπου μένω τα τελευταία χρόνια. Τώρα πήρα το δίπλωμα της προπονητικής και προσπαθώ να τους βοηθήσω να φτιάξουν μια καλή ομάδα. Ελπίζω να τα καταφέρουμε. Άλλωστε δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω μακριά από το μπάσκετ. Πριν από λίγους μήνες είχαμε διοργανώσει και ένα φιλανθρωπικό παιχνίδι στην Ο2 Arena του Λονδίνου όπου πήραν μέρος παλαίμαχοι παίκτες και καλλιτέχνες. Γενικά προσπαθώ να μένω μέσα στα πράγματα...»
Ο Λόντερντεϊλ έχει κρεμάσει τη φανέλα του εδώ και τρία χρόνια περίπου, αν και «θα μπορούσα να συνεχίσω. Ενιωθα πολύ καλά. Ακόμα και τώρα νιώθω το σώμα μου σε εξαιρετική κατάσταση. Όμως δεν ήμουν καθόλου χαρούμενος από την τροπή που πήρε το μπάσκετ. Δεν σου κρύβω ότι το τηλέφωνό μου εξακολουθεί να χτυπάει παρά το γεγονός ότι έχω κλείσει τα 42 μου χρόνια! Λατρεύω το μπάσκετ. Και ποτέ δεν έπαιξα για τα χρήματα. Ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε. Το μεγάλο μου κίνητρο ήταν το παιχνίδι και η θέληση που είχα για τη νίκη. Αυτά με κράτησαν μέσα στο παιχνίδι μέχρι τα 40 μου!»
«Κινδύνευσα, αλλά είχε και αυτό τη χάρη του»
Ο ίδιος έχει αγωνιστεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και όπως είπε «δεν το λέω για να κολακέψω τη χώρα σας, αλλά είναι η καλύτερη! Κάθε χώρα, κάθε πόλη είχε τα καλά και τα κακά της. Ηταν πολύ ωραίο να γνωρίσω τόσο διαφορετικούς πολιτισμούς και τόσο διαφορετικές νοοτροπίες ανθρώπων. Οι εμπειρία που έχω αποκομίσει, είναι εμπειρίες ζωής. Και νιώθω πολύ ευλογημένος που κατάφερα να ζήσω τόσα πολλά πράγματα».
Πάντως για την Ελλάδα είχε να θυμάται «τους οπαδούς και το φαγητό! Δεν ξεχνιούνται με τίποτα. Τόσο πάθος στις εξέδρες δεν το βρίσκεις πουθενά. Αν εγώ είχα κάθε φορά το κίνητρο της νίκης, όταν έβλεπα αυτές τις εικόνες στις εξέδρες, αυτό το κίνητρο πολλαπλασιαζόταν. Βέβαια έχω κινδυνεύσει από κέρματα, αλλά ξέρεις κάτι; Είχε και αυτό τη χάρη του. Εχω να λέω ότι το έζησα! Εκτός των άλλων, την Ελλάδα θα την θυμάμαι για έναν ακόμα λόγο. Μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω γνωστός. Και θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου. Οπως σου είπα θα την θυμάμαι επίσης για το υπέροχο φαγητό (Γέλια)! Number one my friend!»
«Dragan is the man»
Σε αντίθεση με παλαιότερες συνεντεύξεις, ο Λόντερντεϊλ δεν πιστεύει σε μεμονωμένους παίκτες: «Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και πρέπει να εστιάζουμε εκεί. Οι παίκτες είναι κομμάτι της ομάδας, όσο καλοί και αν είναι. Για να λειτουργήσει καλά το σύνολο πρέπει όλα τα κομμάτια της ομάδας να παίξουν καλά. Βέβαια δεν θα ξεχάσω με τίποτα τον Αγγελο (σ.σ. Κορωνιό) και τον Μέλβιν (σ.σ. Τσίτουμ) με τους οποίους είχαμε κάνει καλή χρονιά. Πάντως η δική μου ματιά στο μπάσκετ αφορά το σύνολο. Και όχι τους παίκτες... Και πιστεύω ότι είχαμε πολύ καλή ομάδα εκείνη τη χρονιά στο Περιστέρι».
Βέβαια η εξάιρεση γίνεται μόνο για έναν άνθρωπο: «Ο Ντράγκαν (σ.σ. Σάκοτα) ήταν ο καλύτερος! Dragan is the man! Στα δικά μου μάτια, είναι ο Λένι Ουίλκενς της Ευρώπης! Και το λέω αυτό επειδή έχω αγωνιστεί υπό τις οδηγίες και των δύο προπονητών. Πρόκειται για δύο από τους καλύτερους. Ο Ντράγκαν εμπνέει σεβασμό και σε βοηθάει πολύ να εξελιχθείς. Είναι σοφός του μπάσκετ. Και αυτό είναι το σήμα κατατεθέν του!»
«Παρά τα προβλήματα, το ελληνικό πνεύμα δεν έχει πεθάνει...»
Λίγο πριν κλείσει τη συνομιλία μας μας εξήγησε ότι «θυμάμαι όλα τα παιχνίδια που έχω παίξει. Οπως και ότι στο ελληνικό πρωτάθλημα έπαιζαν οι καλύτεροι παίκτες στην Ευρώπη. Μέχρι και τον Ντομινίκ αντιμετώπισα (Γέλια)», ξεχώρισε τη στιγμή «που κατέκτησα το Πανασιατικό Πρωτάθλημα» αλλά όπως είπε: «Πάντα θα με στοιχειώνει το γεγονός ότι δεν κατάκτησα έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Πιστεύω ότι θα είχα κάνει τα πάντα στη ζωή μου. Δεν πειράζει όμως...»
Και κατέληξε: «Δεν σου κρύβω ότι αναπολώ τις βόλτες στην Γλυφάδα. Ωραία είχα περάσει τότε... Τώρα ακολουθώ τις εξελίξεις και γνωρίζω καλά το πόσο δύσκολα περνάει η Ελλάδα. Ελπίζω και εύχομαι να πάνε όλα καλύτερα για την χώρα σας. Και ξέρεις για ποιο πράγμα χαίρομαι περισσότερο; Το ελληνικό πνεύμα δεν έχει πεθάνει, παρά τα προβλήματα που υπάρχουν. Και αυτό σας κάνει να ξεχωρίζετε! Ξέρετε να δίνετε αξία και στα πιο μικρά πράγματα... Εύχομαι τα καλύτερα! Ενώ θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αγάπη και τη φιλοξενία που μου είχατε δείξει...»