Τελικός με ιστορία

telikos 2005

Είναι αυτό που λένε. «Αυτό το ζευγάρι έχει ιστορία», διότι Παναθηναϊκός και Άρης έχουν μπόλικη από δαύτη στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος και σήμερα (7:45μμ, ΔΤ) θα προσθέσουν μια ακόμη σελίδα.

Για δεύτερη φορά στην ιστορία των αναμετρήσεών τους στον τελικό της διοργάνωσης, θα ανταμώσουν στο Ηράκλειο, αλλά από το μακρινό 2005 - όπου έγινε και η τελευταία σύγκρουσή τους - μέχρι και σήμερα, άλλαξαν πολλά.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι εκείνος ο τελικός του «Λίντο» αρχειοθετήθηκε στην κατηγορία των κακών πεπραγμένων στην ιστορία του θεσμού. Επί τούτου βέβαια, ο καθένας έχει την άποψή του. Σήμερα οι δύο ομάδες δεν θα ανταμώσουν στο παρκέ του Λίντο, ούτε θα σουτάρουν στις. ελαστικές μπασκέτες του συγκεκριμένου γηπέδου. Το ραντεβού είναι προγραμματισμένο για το (ομολογουμένως) στολίδι που λέγεται «Δύο Αοράκια», που εντούτοις έχει μόλις μία εξωτερική είσοδο! Σε αντίθεση με το παρελθόν και τις μετακινήσεις φιλάθλων, το φετινό πείραμα της ΕΟΚ περιλαμβάνει - ή τουλάχιστον, έτσι λένε - την παρουσία φιλάθλων μόνο της τοπικής κοινωνίας, την απαγόρευση εισόδου στον κάθε έναν που θα φέρει διακριτικά, επί της ουσίας όμως, συμπεράσματα θα βγουν τη κρίσιμη ώρα. Όταν δηλαδή οι τρεις διαιτητές (Τανατζής, Καρακατσούνης, Παναγιώτου) θα δώσουν το «ΟΚ» για την έναρξη του αγώνα. Και η επιλογή των διαιτητών εντάσσεται στις «καινοτομίες» της ΕΟΚ, καθώς δεν επιλέχθηκαν οι καλύτεροι. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, δεν υπήρξε κλήρωση λίγες ώρες πριν τον τελικό, αλλά το «τρίο» έγινε γνωστό δύο ημέρες πριν το τζάμπολ και περιλάμβανε έναν ορισμό (σ. σ. Τανατζής, τιμής ένεκεν επειδή η φετινή χρονιά είναι η τελευταία του ως διαιτητής), μία κλήρωση (σ. σ. Καρακατσούνης, Παναγιώτου) και αποκλεισμός των διαιτητών από Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η ΕΟΚ ανέλαβε ένα από τα πολλά ρίσκο που συνηθίζει - και τα οποία δεν την δικαιώνουν - αλλά κι αυτά τα συμπεράσματα θα βγουν μετά την απομάκρυνση από το ταμείο.

Τα κύπελλα στο ΣΕΦ

Άρης και Παναθηναϊκός θα βρεθούν για 5η φορά αντιμέτωποι στον τελικό της διοργάνωσης. Οι «κίτρινοι» κέρδισαν στην πρώτη φορά, οι «πράσινοι» στις υπόλοιπες που ακολούθησαν. Η αρχή έγινε το μακρινό 1986 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Τα αγωνιστικά δεδομένα της εποχής προεξοφλούσαν άνετη νίκη του Άρη και επιβεβαιώθηκαν δια χειρός Παναγιώτη Γιαννάκη. Εκείνη τη μέρα, ο «Δράκος» τα έβαζε (και) από το κέντρο στο επιβλητικό 86-70 του Άρη. Ήταν από τις ελάχιστες φορές που πέτυχε περισσότερους πόντους από τον Νίκο Γκάλη, καθώς σημείωσε 37, ενώ ο «Νικ» σταμάτησε στους «33». Βέβαια, ο «γκάνγκστερ» ήταν αυτός που είχε σηκώσει το κύπελλο στον ουρανό του φαληρικού σταδίου.

Η εικόνα επαναλήφθηκε και επτά χρόνια αργότερα, μόνο που εκείνη τη φορά φορούσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Στον τελικό του 1993, ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει τον Άρη με 96-89, έπειτα από εκπληκτική εμφάνιση του Άριαν Κόμαζετς σε ένα επεισοδιακό παιχνίδι. Παραμονές του τελικού, ο Ρόι Τάρπλεϊ άφησε τον Άρη στα κρύα του λουτρού. Με συμφωνία... μίας χρήσης, οι «κίτρινοι» απέκτησαν τον  Ρέτζι Θίους. Ο Άρης δεν κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο, ούτε και ο προπονητής του, Σβι Σερφ, να «τερματίσει» το παιχνίδι στον πάγκο, αφού αποβλήθηκε από τον Τσανίδη. Ο Νίκος Γκάλης - ως αρχηγός του Παναθηναϊκού - ήταν υποχρεωμένος να σηκώσει ο κύπελλο, κοιτάζοντας στα μάτια, τους άλλοτε συμπαίκτες του. Η εικόνα - ως αδιάψευστος μάρτυρας - επιβεβαιώνει ότι δεν άντεξε πάνω από 3-4 δευτερόλεπτα. Σήκωσε το κύπελλο, ψιθύρισε κάτι στο αυτί του Παύλου Γιαννακόπουλου και με... ελαφρά πηδηματάκια κρύφτηκε πίσω από τον θηριώδη Στόγιαν Βράνκοβιτς, προφανώς νιώθοντας άβολα και ενθυμούμενος ότι αυτή η σκηνή είχε εξελιχθεί σε ρουτίνα όταν ήταν παίκτης του Άρη.

Λάρισα και Ηράκλειο

Δέκα χρόνια μετά από εκείνη την ιστορική σύγκρουση στο ΣΕΦ, Άρης και Παναθηναϊκός έδωσαν ραντεβού στο κλειστό της Νεάπολης στη Λάρισα. Έπειτα από συγκλονιστικό παιχνίδι, οι «πράσινοι» επικράτησαν με 81-76 χάρη στον αριστερόχειρα Σλοβένο ονόματι Γιάκα Λάκοβιτς που έβαλε έξι πόντους στα τελευταία 35 δευτερόλεπτα. Αυτός ήταν ο ήρωας του Παναθηναϊκού, αφού Κουτλουάι-Αλβέρτης και Μίντλετον είχαν κάνει όλη την υπόλοιπη δουλειά. Ο Άρης προδόθηκε από τον φυσικό ηγέτη του, Ουίλι Σόλομον. Λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του από τιμωρία (σ. σ. είχε συλληφθεί να είχε κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών και του επιβλήθηκε τιμωρία ενός μήνα αποκλεισμού), ο Αμερικανός ήταν ο αδύναμος κρίκος του Άρη με αλλεπάλληλα λάθη σε επίθεση και άμυνα, είχε και την εποπτεία του Λάκοβιτς. Ο τότε προπονητής του Άρη, Βαγγέλης Αλεξανδρής, είχε τραβήξει άσο από το μανίκι με τον Άλαν Γκρέγκοφ (είχε αποκτηθεί για να αντικαταστήσει τον Σόλομον), μάταια περίμενε όμως την αγωνιστική αφύπνιση του Σόλομον, όταν τον έριξε στη μάχη στο τελευταίο πεντάλεπτο.

Ο τελικός του «Λίντο» στοιχειοθετεί μια πονεμένη ιστορία, αλλά όπως σημειώσαμε και στην εισαγωγή, ο καθένας έχει την άποψή του. Ο Άρης προηγήθηκε έως και με 19 πόντους, αλλά στη συνέχεια έπεσε... περονόσπορος. Τέσσερις παίκτες αποβλήθηκαν με φάουλ, άλλοι τόσοι φορτώθηκαν, ενώ την επομένη πραγματοποιήθηκε έκτακτη συνέντευξη Τύπου των ιδιοκτητών της ΚΑΕ, όπου διατυπώθηκε η κατηγορία περί «σημαδεμένης τράπουλας», για να ακολουθήσει επίθεση κατά της ΕΟΚ. Εκείνη την ημέρα εξάλλου... χάλασαν και κάποιες μακροχρόνιες φιλίες. Έχοντας κερδίσει με 72-68 και κατακτήσει το τρόπαιο, ο Παναθηναϊκός δεν ασχολήθηκε και για τη νίκη του, είχε φροντίσει και πάλι ο Γιάκα Λάκοβιτς με δύο κρίσιμα καλάθια στα τελευταία δύο λεπτά.