Να 'ταν τα νιάτα δυο φορές...

diama sale

Φανταστείτε σκηνικό...

Σεζόν 2016-17. Ο Παναθηναϊκός δίνει έναν αγώνα για την Ευρωλίγκα. Το ματς, κλειστό. Οι «πράσινοι» έχουν κολλήσει στην επίθεση και δεν μπορούν να βρουν τρόπο να πετύχουν καλάθι. Κάποια βεβιασμένα σουτ, κάποιες πάσες στο πουθενά, κάποια λάθη συγκέντρωσης και έλλειψης ηρεμίας συνθέτουν το σκηνικό του αγώνα. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς γυρνάει εσπευσμένα το βλέμμα του στον πάγκο... Τον ψάχνει. Δεν είναι πουθενά. Γυρίζει δίπλα του, μήπως και έχει πάρει θέση στην γραμματεία. Ξάφνου, κοιτάζει ψηλά. Βλέπει τη φανέλα με το νούμερο 13 να κρέμεται από την οροφή του ΟΑΚΑ και συνειδητοποιεί γι' άλλη μια φορά ότι ο Δημήτρης Διαμαντίδης βρίσκεται κάπου απέναντι στην εξέδρα. Ή μάλλον σπίτι του, με τη συζυγό του και τα παιδιά του να παρακολουθεί το ματς. (Αν το παρακολουθεί και δεν παίζει με τα πιτσιρίκια του...)

Ποιος θα είναι εκείνος που θα κληθεί να γεμίσει τα παπούτσια του αρχηγού; Ρητορικό το ερώτημα... Κανείς! Διαμαντίδης βγαίνει μια φορά τα 100 χρόνια και από τη στιγμή που θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση, αναμένεται να ανατρέψει και το αξίωμα του «ουδείς αναντικατάστατος». Εκτός και αν προστεθεί δίπλα το «πλην του Διαμαντίδη». Γι' άλλο ένα ματς είδαμε το πόσο χρήσιμος και απαραίτητος είναι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού στην ομάδα του.

Όσο διάστημα ήταν εκτός παρκέ, οι «πράσινοι» πελάγωναν στην άμυνα «ζώνης» της Μάλαγα και έκαναν το ένα λάθος μετά το άλλο. Ίσα ίσα που έπαιρνε δυο-τρεις ανάσες και αμέσως ο Τζόρτζεβιτς τον έπιανε «αλά μπρατσέτα» και τον έσερνε δίπλα από τη γραμματεία για να περάσει στο ματς. Πιστεύετε ότι είναι τυχαίο που κινεί γη και ουρανό ο Σέρβος προπονητής προκειμένου να τον μεταπείσει και να τον έχει στη διάθεσή του και τη νέα σεζόν; Τι; Τι είπατε; Θα είναι 36 στα 37; Και 46 στα 47 να ήταν, πάλι το ίδιο θα ήθελε να κάνει ο Σάσα Τζόρτζεβιτς. Να τον περάσει στο παρκέ!

Σίγουρα ο Παναθηναϊκός έχει προετοιμάσει το έδαφος για τη μετά-Διαμαντίδη εποχή με την μεταγραφή του Νικ Καλάθη, αλλά αυτά που μπορεί να προσφέρει ο αρχηγός της ομάδας, δεν μπορεί να τα προσφέρει κανείς. Οποιος και αν είναι αυτός. Το θέμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να μάθει να παίζει χωρίς αυτόν.  Καλώς ή κακώς, πρέπει. Καλώς διότι καμία ομάδα δεν τελειώνει σε κανέναν παίκτη και πάντα προχωράει μπροστά, κακώς επειδή πάντα θα χρησιμοποιείται ως μέτρο σύγκρισης με όλους όσους φορέσουν τα πράσινα...

Και ο πήχης που έχει θέσει ο Διαμαντίδης είναι απροσπέλαστος... Ομως είναι κάτι που πρέπει να γίνει και ο Παναθηναϊκός πρέπει να έχει το πλάνο για τη στιγμή που ο Σάσα Τζόρτζεβιτς (ή ο οποιοσδήποτε προπονητής που θα βρεθεί στον Παναθηναϊκό) γυρίσει το βλέμμα του στον πάγκο των αναπληρωματικών και δεν τον δει να κάθεται και να περιμένει τη σειρά του να περάσει στο παρκέ. Και πρέπει να το μάθουν και οι φίλοι της ομάδας οι οποίοι δεν θα μπορούν πια να λένε «εντάξει θα μπει ο Μήτσος και θα το καθαρίσει». Άλλωστε ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω και να ξαναγίνει ο Διαμαντίδης 25 χρονών...

Ήδη, ίσως να έχουν αρχίσει να σιγοτραγουδούν..

«Να `ταν τα νιάτα δυο φορές
διπλές να ήταν οι χαρές
να μην υπάρχουν πόνοι
να μην υπάρχουν γηρατειά
μες της ζωής μας την ψευτιά
τι κι αν περνούν οι χρόνοι
Να `ταν τα νιάτα δυο φορές
διπλά για να γλεντούσα
αχ να `ταν τα νιάτα δυο φορές
διπλά να σ’ αγαπούσα»

ΥΓ: Ναι, ο Φελντέιν ήταν εκείνος που «καθάρισε» την υπόθεση της νίκης με το μεγάλο σουτ στο τέλος του αγώνα. Και σίγουρα του αξίζουν πολλά credits! Ομως, χωρίς τον Διαμαντίδη, ο Δομηνικανός γκαρντ απλά θα... μείωνε τη διαφορά.