Μια κλειστή λίγκα θα μας σώσει...

Αφορμή για να γραφτεί το παρακάτω κείμενο δεν υπήρχε. Απλά κυκλοφορούσε ως σκέψη στο μυαλό μου εδώ και αρκετό καιρό, υπήρξε θέμα συζήτησης μεταξύ φίλων και συναδέλφων, ενώ η εν λόγω σκέψη γινόταν όλο και πιο έντονη τις στιγμές που παρακολουθούσα τα περισσότερα παιχνίδια του ΝΒΑ.

Όχι μόνο στα πλέι οφς (τα οποία παρεμπιπτόντως ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς) αλλά και καθ´ όλη τη διάρκεια της κανονικής περιόδου. Φυσικά διαφωνώ κάθετα, οριζόντια, πλαγίως και όπως αλλιώς θέλετε με την (λανθασμένη κατ´ εμέ) άποψη που επικρατεί ότι το μπάσκετ στο ΝΒΑ είναι μόνο τα πλέι οφς.

Εκεί παίζουν μπάσκετ σε ΟΛΑ τα ματς και το οποίο δεν πρόκειται να δούμε στην Ευρώπη ούτε στον αιώνα τον άπαντα! Αυτό όμως που μπορούμε και πρέπει να δούμε για το καλό του αθλήματος, είναι μια κλειστή λίγκα (εφάμιλλη δεν υπάρχει περίπτωση, αλλά) στα πρότυπα του ΝΒΑ. Και εξηγώ...

Χωρίς να θέλω να το παίξω... Μπερτομέου ή... Σίλβερ αλλά το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει ανάγκη από μια μεγάλη αλλαγή! Το ευρωπαϊκό και συνάμα το ελληνικό! Άλλωστε τα εντός των συνόρων είναι αυτά που μας ενδιαφέρουν περισσότερο, και όλοι όσοι αγαπάμε την πορτοκαλί μπάλα θέλουμε το καλύτερο για το άθλημα.

Τουλάχιστον να κερδίσει (και πάλι) το ενδιαφέρον του φίλαθλου κόσμου που εδώ και μια 25ετία έχει αγκαλιάσει το μπάσκετ. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να βαδίσει η Ευρωλίγκα στα πρότυπα του ΝΒΑ ωστόσο η διοργανώτρια αρχή μπορεί να πάρει κάποια στοιχεία και τηρουμένων των αναλογιών να την... απογειώσει. Κάτι που θα ισχύσει και για τους δύο «αιώνιους» οι οποίοι μπορούν να δώσουν νέο ενδιαφέρον ΚΑΙ στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Η δημιουργία μιας κλειστής λίγκα στην Ευρώπη η οποία θα συμβαδίσει με το καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Να υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι συμμετοχής και αμέσως μετά να γίνει μια αξιολόγηση 25-30 ομάδων προκειμένου να δημιουργηθεί το... ευρωπαϊκό ΝΒΑ. Ναι ξέρω. Όνειρα θερινής νυκτός, αλλά όρεξη, συνεργασία και σωστή δουλειά τα πάντα μπορούν να γίνουν. Τώρα θα μου πείτε: «Μα καλά, ποιοι χορηγοί θα ενδιαφερθούν, ποια θα είναι τα τηλεοπτικά δικαιώματα...» και ένα σωρό άλλα, παρόμοια, ερωτήματα.

Εσείς πιστεύετε ότι στην περίπτωση που τεθεί στο τραπέζι ένα τέτοιο θέμα προς (σοβαρή) συζήτηση, τα δεδομένα θα παραμείνουν ίδια ή μπορούν και να αλλάξουν; Πείτε με αισιόδοξο, αλλά θεωρώ ότι τα πάντα είναι εφικτά. Κάθε ομάδα να έχει το δικό της σάλαρι καπ, να υπάρχουν συγκεκριμένα ποσά για διαφημίσεις, τηλεοπτικά, να γίνεται σωστή διαχείριση του μάρκετινγκ, να...να...να...να...να... ένα σωρό πράγματα.

Σίγουρα ΔΕΝ είναι εύκολο ένα τέτοιο project να προσαρμοστεί στους κανονισμούς του ΝΒΑ, αλλά σίγουρα μπορεί να πάρει κάποια στοιχεία και αντιστοίχως να τα εφαρμόσει.

Αυτό θα κάνει καλό και στους «αιώνιους» του ελληνικού μπάσκετ, οι οποίοι έχουν όλα τα φόντα και την προοπτική να γίνουν μέλη μια τέτοιας κλειστής λίγκας. Το εύλογο ερώτημα; «Δεν θα συμμετέχουν στο ελληνικό πρωτάθλημα;» Ε, όχι! Για ποιον λόγο να το κάνουν; Για να χαραμίζουν μια ολόκληρη χρονιά μόνο και μόνο για δύο ματς στην κανονική περίοδο και άλλα τρία έως πέντε στα πλέι οφς; Αναμφίβολα τα μπάτζετ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού δεν συγκρίνονται με τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες και η διαφορά θα παραμείνει για πολλά χρόνια... χαωτική. Θέλετε λύση;

Ένα ποσό της τάξεως των 250.000-300.000 ευρώ (σ.σ. όσο και το μπάτζετ ολόκληρου του ΠΑΟΚ για παράδειγμα!) για τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ομάδας ως Παναθηναϊκός Β' ή Ολυμπιακός Β'! Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό ή όχι, αλλά θα μπορούσαν οι συγκεκριμένες ομάδες (κάτι που να ισχύσει και για όλες όσες πάρουν μέρος στη κλειστή λίγκα και δεν θέλουν να αποσυρθούν μια καλή από τα εθνικά τους πρωταθλήματα) να λειτουργήσουν ως... βοηθητικές στην μεγάλη ομάδα. Κάτι σαν το NBDL για παράδειγμα. Που ταξίδεψα τώρα, ε;

Π.χ. τώρα έχουμε τα ημιτελικά των πλέι οφς... Για ποιον λόγο; Δεν ξέρουμε ποιες ομάδες θα πάνε στους τελικούς; Και μετά Πανιώνιος και ΠΑΟΚ να παίξουν για την άτυπη 3η θέση του πρωταθλήματος που δεν οδηγεί ούτε στην Ευρωλίγκα; Ξαναλέω. Δεν ξέρω και ούτε έχω ψάξει πόσο εφικτό είναι ένα τέτοιο project. Απλά το καταθέτω ως μια ιδέα που έχω στο μυαλό μου προκειμένου να αποκτήσει μεγαλύτερο ακόμα ενδιαφέρον η Ευρωλίγκα και στο εγχώριο πρωτάθλημα να μην γνωρίζουμε το ζευγάρι των τελικών από την έναρξη της χρονιάς...

Εντάξει όμως. Ας προσγειωθώ καλύτερα στην πραγματικότητα γιατι κατι τέτοιο μόνο στο πιο τρελό μπασκετικο (μας) όνειρο θα μπορούσε να συμβεί! Εδω που τα λέμε παραείναι too good to... become true!