- Συνεντεύξεις
- Posted
Πάρης Μαραγκός: "Πάντα στοχεύω το καλύτερο"
Στην... πατρίδα του μπάσκετ, τις ΗΠΑ, αποφάσισε να "θεμελιώσει" την καριέρα του ο Πάρης Μαραγκός. Ο νεαρός διεθνής φόργουορντ, άφησε την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό για; το πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον, στο οποίο ολοκλήρωσε τη δεύτερη χρονιά του.
Το όνομά του παραμένει σε διαρκή... συζήτηση στην Ελλάδα, αποτελεί μέλος μιας άκρως ταλαντούχας φουρνιάς του ελληνικού μπάσκετ, αλλά ο ίδιος δε βιάζεται για τα επόμενα βήματά του. Ο Μαραγκός μίλησε στο basektnews για τις συνθήκες που αντιμετωπίζει στις ΗΠΑ, τις σκέψεις για το μέλλον του και τα μπασκετικά του πιστεύω.
Δεύτερος χρόνος στο απαιτητικό κολλεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ, νιώθεις πλέον πλήρως ενσωματωμένος ή ακόμα υπάρχουν πράγματα που προσπαθείς να συνηθίσεις;
"Θα έλεγα ότι πλέον έχω πλήρως ενταχθεί στον τρόπο παιχνιδιού του κολλεγιακού πρωταθλήματος, αλλά και κυρίως στον τρόπο προπόνησης, ρουτίνας και νοοτροπίας της Αμερικής. Τονίζω αυτούς τους τομείς, διότι για μένα είναι πολύ σημαντικοί για έναν ευρωπαίο παίκτη στην Αμερική, και τελείως διαφορετικοί απ' ότι έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα".
Τι σπουδάζεις και πόσο δύσκολο είναι να ανταποκρίνεται κάποιος σε μαθήματα και υψηλού επιπέδου μπάσκετ; Τι θυσίες απαιτούνται;
"Συνήθως είναι πολύ δύσκολο, αλλά εξαρτάται κυρίως από το επίπεδο του πανεπιστημίου και το τι σπουδάζει κάποιος. Οι δικές μου σπουδές είναι International Business, ένα πολύ δύσκολο πεδίο, που στο δικό μου πανεπιστήμιο είναι από τα καλύτερα σε όλη την Αμερική. Αυτό σημαίνει πως απαιτεί πολύ χρόνο και προσήλωση, και σε συνδυασμό με το μπάσκετ, δε μου αφήνει περιθώρια για άλλα πράγματα. Οπότε θα έλεγα ότι οι θυσίες που απαιτούνται για να μπορέσει κάποιος να ανταπεξέλθει σε ένα τόσο φορτωμένο πρόγραμμα είναι ο ύπνος, η ξεκούραση και η νυχτερινή διασκέδαση".
Η "ξενιτιά" για το μπάσκετ ήταν κάτι που στόχευες για καιρό ή, προέκυψε μια ευκαιρία και την άρπαξες;
"Από μικρός μου άρεσε να βάζω στόχους. Ετσι από τη στιγμή που ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ ήξερα πως θα με πάει σε μέρη που αλλιώς δεν θα είχα τη δυνατότητα να επισκεφτώ. Οποτε η ξενιτιά δεν ήταν κάτι που δεν είχα στο μυαλό μου απο καιρό, ειδικά όσο έβλεπα πόσο δύσκολο είναι για κάποιον αθλητή στην Ελλάδα να συνδυάσει το πάθος του για τον αθλητισμό με τις σπουδές και ενα πτυχίο που θα του εξασφαλίσει το μέλλον. Γι' αυτό λοιπόν είχα αποφασίσει με την οικογενειά μου πως κάποια στιγμή θα έπρεπε να κάνω αυτό το βήμα, όσο δύσκολο κι αν ήταν, και με βοήθησε στο να εξοικειωθώ όχι τόσο με την ιδεα της ξενιτιάς, αλλά με την ιδέα του ότι θα κυνηγήσω τους στόχους και τα όνειρά μου".
Μερικές βασικές διαφορές του τρόπου λειτουργίας μιας κολλεγιακής ομάδας από μια νεαρής ηλικίας στην Ελλάδα και ως προς την αντιμετώπιση των αθλητών
"Υπάρχουν βασικές διαφορές και στους δυο τομείς. Καταρχάς στον τρόπο λειτουργίας, μια κολλεγιακή ομάδα δεν μπορεί να συγκριθεί με μια νεαρής ηλικίας ομάδα στην Ελλάδα, όποια κι αν είναι αυτή. Θα έλεγα ότι μια κολλεγιακή ομάδα υψηλού επιπέδου, στον τρόπο λειτουργίας της και οργάνωσής της, συγκρίνεται με επαγγελματικούς συλλόγους όπως ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η Μπαρτσελόνα κ.α. Ανεξάρτητα από το προπονητικό κομμάτι, στο οποίο πιστεύω πως η Ευρώπη, και κυρίως η Ελλάδα, είναι πολύ μπροστά, σε ό,τι αφορά την πειθαρχία των αθλητών μέσα και έξω από το γήπεδο και την προβολή τους στα ΜΜΕ, οι αθλητές του κολλεγιακού πρωταθλήματος αντιμετωπίζονται σαν επαγγελματίες υψηλού επιπέδου".
Υπάρχει θέση που καθιερώνεσαι και είναι η δυνατή σου ή καλύπτεις περισσότερες από μία νιώθοντας άνετα στις απαιτήσεις τους;
"Αυτό εξαρτάται από τον τρόπο παιχνιδιού του κάθε προπονητή, και τις απαιτήσεις του. Ο δικός μου προπονητής θέλει all around παίκτες, όπου για παράδειγμα ο center θα μπορεί να κάνει ενα pick and pop και να σουτάρει τρίποντο. Οπότε δεν θα έλεγα πως υπάρχει θέση που καθιερώνεσαι, διότι κατά την διάρκεια ενός συστήματος το 5αρι σίγουρα θα βρεθεί με την μπάλα στην περιφέρεια, και θα έχει το "green light" να σουτάρει, ή ακόμα και να κάνει διείσδυση στη ρακέτα".
Μετά από μια υποχρεωτική χρονιά εκτός Εθνικών θεωρείς ότι φέτος θα βρεθεί λύση και θα συμμετάσχεις;
"Για μένα ήταν πολύ δύσκολο το να μην συμμετέχω στην Εθνική αυτά τα δυο χρόνια, κυρίως διότι πιστεύω πως το να έχεις την δυνατότητα να εκπροσωπείς την Ελλάδα σε μια διοργάνωση είναι ύψιστη τιμή για κάθε Ελληνα. Ειδικά αυτή τη χρονιά, όπου το πανευρωπαικό πρωτάθλημα γίνεται στην Ελλάδα, έχω ένα επιπλέον κίνητρο και είναι σίγουρο πως θα δώσω το παρών και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά, για να δω την Εθνική μας ομάδα στην ψηλότερη θέση του βάθρου".
Πιστεύεις ότι η γενιά σου, μαζί με τους λίγο μεγαλύτερους και τους λίγο μικρότερους, έχει πληρότητα ταλέντου και ικανοτήτων σε όλες τις θέσεις για να εγγυάται μια λαμπρή Εθνική ανδρών σύντομα;
"Ναι, πιστεύω ότι υπάρχει άπλετο ταλέντο σε όλες τις θέσεις και πως σε κάποια χρόνια, όταν έχουμε εφοδιαστεί με τις εμπειρίες, θα μπορέσουμε να αντικαταστήσουμε επάξια την προηγούμενη επιτυχημενη Εθνική ανδρών. Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ σημαντικό να έρθουμε όλα τα παιδιά σε επαφή, να παίξουμε αρκετά παιχνίδια μαζί έτσι ώστε να δημιουργηθεί η χημεία που χρειάζεται για να φέρει τις επιτυχίες και να μην μείνουμε απλά μια ομάδα με ταλέντα".
Πώς είναι η ζωή στις ΗΠΑ και στο κολλέγιο; Υπάρχουν άλλοι Ελληνες; Υπάρχει δημοφιλία για τους αθλητές των ομάδων του πανεπιστημίου;
"Η ζωή στις ΗΠΑ, ειδικά τα πρώτα χρόνια, είναι πολύ διαφορετική απ' ότι έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Από τη στιγμή που συνηθίσεις όμως στην νοοτροπία των Αμερικανών και στον τρόπο ζωής και προγράμματος στο κολλέγιο αποκτά πολύ ενδιαφέρον. Είμαι τυχερός να βρίσκομαι σε μια πόλη με ποικιλία εθνικοτήτων και πολλούς Ελληνες που έκαναν την προσαρμογή μου στην πόλη, πολύ πιο εύκολη. Οσο αναφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους αθλητές, και ειδικά τους μπασκετμπολίστες, είναι πολύ θερμός, με μεγάλη αγάπη και θαυμασμό, ειδικά όταν φέρνουμε επιτυχίες και μεγάλα αποτελέσματα για το κολλέγιο".
Την επαγγελματική σου καριέρα τη σκέφτεσαι στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό;
"Από μικρός ήθελα να παίξω μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο. Η Ελλάδα, παρόλα τα προβλήματα που επικρατούν, είναι μια υπερδύναμη στο μπάσκετ και σίγουρα είναι η χώρα που θα ήθελα είτε να ξεκινήσω, είτε να τελειώσω την επαγγελματική μου καριέρα. Αμα κάτι τέτοιο δεν προκύψει, ή έχω καλύτερες προτάσεις από κάποια ομάδα του εξωτερικού, ή, ακόμα καλύτερα από το ΝΒΑ, τότε σίγουρα δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να παραμείνω στο εξωτερικό".
Το ΝΒΑ είναι στόχος εξ αρχής ή θέλεις κάπου να "σκληραγωγηθείς" και μετά να δοκιμάσεις τις αντοχές σου;
"Το ΝΒΑ είναι στόχος εξ αρχής, αλλά δεν θα ήθελα να κάνω ένα τετοιο βημα χωρις να ειμαι ετοιμος να ανταπεξελθω. Πιστεύω πως οχι τόσο η σκληραγώγηση όσο οι "εικόνες" και η ωριμότητα στο παιχνίδι είναι κάτι απαραίτητο για κάποιον έτσι ώστε όχι μόνο να πάει στο ΝΒΑ αλλά και να διαπρέψει. Γι'αυτο θεωρώ πως κάποια χρόνια στην Ευρώπη ή, στην Ελλάδα θα είναι πολύ σημαντικά και επικοδομητικά για μια καριέρα στο ΝΒΑ".