Πρώτα μαθαίνουμε νότες και μετά πιάνο...

camp summer
Ο χαρακτηρισμός ότι ένας παίκτης είναι πλήρης και υψηλού επιπέδου ή ακόμα και ταλαντούχος, έχει να κάνει με την γνώση του στα βασικά του μπάσκετ, δηλαδή στην πάσα, στην ντρίπλα, στο σουτ, στην άμυνα.

Η εκμάθηση των βασικών θα πρέπει να ξεκινά από τις Ακαδημίες και τις υποδομές των ομάδων.
Ο Έλληνας προπονητής είναι εργατικός, δημιουργικός και καταξιωμένος, έχει πετύχει μεγάλα πράγματα εντός και εκτός συνόρων, σε συλλογικό και Εθνικό επίπεδο.Όλοι συμφωνούμε ότι το κύτταρο του Αθλητισμού είναι ο Ερασιτεχνικός Αθλητισμός που καλλιεργείται στις Ακαδημίες και της υποδομές (προ-μίνι, μίνι, παμπαίδες, παίδες, έφηβοι, νέοι, κάτι αντίστοιχο και στα κορίτσια).   

Σε όλα αυτά τα ερασιτεχνικά τμήματα συμβάλουν και διαπρέπουν πολλοί άξιοι Έλληνες προπονητές. Δυστυχώς, παρακολουθώ αρκετές μικρές ομάδες υποδομών και τα συμπεράσματα μου είναι ποικίλα. Έχω αποκομίσει θετικά αλλά   αρνητικά συμπεράσματα. 

Θα ήθελα να πω ότι εάν επιθυμούμε να αναδείξουμε παίκτες και ταλέντα, επιβάλλεται να προσέξουμε, πρώτον τις σωματοδομές των μικρών αθλητών - βλέπω πολλές φορές σώματα μικρών παιδιών που θα μπορούσαν να διαπρέψουν σε άλλα αθλήματα, αλλά σε καμία περίπτωση στο μπάσκετ - και  δεύτερον, την απόλυτη άγνοια τους στα  βασικά του αθλήματος  

Οι αθλητές των Ακαδημιών – υποδομών, πρέπει  να μαθαίνουν σε καθημερινή βάση τα βασικά του αθλήματος στο αρχικό στάδιο τους. Αρκετοί προπονητές, πολλές φορές για να εντυπωσιάσουν διοικήσεις αλλά και γονείς (που πρέπει και εκείνοι να κατευθύνουν σωστά το παιδί τους, ποιο άθλημα τους ταιριάζει καλύτερα ) συμπεριφέρονται  απέναντι στους μικρούς παίκτες  σαν να είναι επαγγελματίες και ολοκληρωμένοι παίκτες. Εμφανίζονται ..με το πινακάκι για να αναλύσουν το σύστημα (!)  στις προπονήσεις,  κάνουν υπερβολικές ασκήσεις  με …. Μαθηματικά Λυκείου, ενώ ακόμα είναι μαθητές των πρώτων τάξεων του Δημοτικού.                  

Ο προπονητής των υποδομών επιβάλλεται να κινείται και να προσπαθεί για τον  βασικότερο στόχο, που δεν είναι άλλος από το να ξεχωρίσει και να αναδείξει ολοκληρωμένους μπασκετμπολίστες. Πολύ καλό για τα μικρά παιδιά του μπάσκετ είναι να μάθουν να νικούν - αυτό σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτοσκοπός - να μάθουν τι είναι ομάδα μέσα στο παιχνίδι αλλά και στον πάγκο, να αποδέχονται τον καλύτερο, να βλέπουν τον προπονητή ως δάσκαλο και αθλητικό τους πατέρα.

Να αντιλαμβάνονται επίσης ότι υπάρχουν ΠΑΝΤΑ καλύτεροι από αυτόν και μέσα στην ομάδα τους, αλλά και στις άλλες ομάδες. Να μην έχουν τις εύκολες δικαιολογίες για να «κρύψουν» κραυγαλέες αδυναμίες τους, αλλά το σπουδαιότερο από όλα είναι να έχουμε ολοκληρωμένους αθλητές, με βασικό άξονα για τα παραπάνω τον παιδαγωγό προπονητή, αλλά  και τους γονείς, που θα πρέπει να τονίζουν με αγάπη τις αδυναμίες στα  παιδιά τους και να τα μάθουν να είναι αυστηρά τα ίδια με τις παραλήψεις τους.

Η εκμάθηση των βασικών είναι η σωστή οικοδόμηση ενός μελλοντικού σπουδαίου αθλητή, που με την γνώση αυτή αποκτά αυτοπεποίθηση αλλά και καταξίωση στο χώρο. Έλεγε χαρακτηριστικά ο πατριάρχης του Ελληνικού μπάσκετ Φαίδωνας Ματθαίου  για τους αθλητές εκείνους που δεν κατείχαν τα βασικά «πρώτα μαθαίνουμε τις νότες πολύ καλά και ύστερα παίζουμε κομμάτια στο πιάνο».